Boekrecensie: Dorrestijns vogelgids

Een vogelgids als alle anderen?

Wie alleen de kaft van Dorrestijns vogelgids bekijkt wordt een beetje op het verkeerde been gezet. Op het eerste zicht lijkt het een doorsnee vogelgids zoals er al zoveel te vinden zijn. Als je de tijd neemt om even verder te bladeren heb je echter al gauw door dat het boek heel uniek is. Het is een soort autobiografie met stukjes uit het leven van de schrijver waarbij in elk stukje één of meer vogels voorkomen.

Overbodige inleiding

De inleiding waarin de eenzame liefdeloze jeugdervaringen en droeve huwelijksjaren van Hans Dorrestijn nog eens worden aangehaald is een beetje overbodig wegens al te vaak beschreven. Gelukkig vrolijkt hij deze sombere verhalen op met leuke vogelanekdotes, zodat het toch nog te pruimen valt. Na de inleiding volgt een kort overzicht van vogelgidsen, verrekijkers en telescopen waarin de schrijver zijn eigen ervaringen gebruikt om goed en waardeloos van elkaar te onderscheiden.

Een heerlijk middendeel

Daarna volgt het leukste deel; het boek gaat eigenlijk over de schrijver zelf maar aan elk van zijn belevenissen wordt een vogelverhaal gelinkt. De hoofdstukjes hebben vogelnamen in de titel, van A tot Z. Dorrestijn vertelt over zijn jeugd, mensen uit zijn omgeving, plaatsen die hij heeft bezocht en vogelvakanties. In elk stukje wordt met liefde geschreven over de vogels die iets te maken hebben met de betreffende anekdote. Het is erg handig en leerzaam dat de afbeeldingen van de besproken vogels naast de tekst staan. De vogels die meermaals in het boek voorkomen worden ook evenveel malen voorzien van een afbeelding zodat je tot je eigen verbazing door de combinatie van het verhaaltje en de vaak herhaalde foto de vogels ineens zelf kan herkennen. Het is voor de lezer ook heel verfrissend om eens een vogelboek te lezen van iemand die toegeeft dat hij ook lang niet alle vogels uit elkaar kan houden.

Het boek laat ons Hans Dorrestijn zien zoals we hem eigenlijk al kennen; een morrende, vlug geërgerde en vroeg oude man die koketteert met zijn kwalen en tekortkomingen. Toch hou je aan de gids een heel warm gevoel over omdat er met zoveel liefde over alle gevederde schepsels wordt gedacht en geschreven. De verhalen zijn ook echt grappig verteld. Dat je bij het lezen van een vogelgids meermaals in de lach kan schieten is echt uniek.

Voor wie is dit boek?

Dorrestijns vogelgids is een echte aanrader voor twee soorten publiek. De beginnende en gevorderde vogelaar leert nog heel wat bij en maakt kennis met literatuur en de fervente boekenwurm kijkt misschien na het lezen eens wat vaker naar buiten, waar hij vast wel wat vogels gaat herkennen die hij vroeger nooit had opgemerkt. De uitgave met de CD is extra interessant door de vele vogelgeluiden en de vertelde handigheidjes om de geluiden te kunnen herkennen. De CD bevat vogelgeluiden, stukjes klassieke muziek en droge opmerkingen over de vogels en hun geluiden. Niet echt geschikt als achtergrondmuziek bij een begrafenis, maar een plezier om bij een lekker kopje thee van te genieten.