Borstkanker, je bent er niet gauw klaar mee

Op een gewone woensdagmorgen sta ik voor de spiegel en valt mij op dat mijn linkertepel een beetje ingetrokken is. Niet verontrustend, maar toch maar even naar de dokter. De rest van de woensdag heb ik weinig tijd om de spoken in mijn hoofd alle ruimte te geven. Maar toch...

Eerste consult

Donderdagochtend 9 uur mag ik op consult. Opstaan, douchen, aankleden en zorgen dat ik om 9 uur in de wachtkamer zit. Gelukkig, onze vrouwelijke arts heeft dienst. Ook zij bestudeert mijn borsten aandachtig en is er niet gerust op. Ik mag een spoedafspraak maken met de mammaverpleegkundige in het regionale ziekenhuis. Ze heeft tijd op vrijdag en daar mag ik om 11 uur zijn. De spoken roepen al wat harder...

Mammografie en punctie

Inderdaad vrijdag bij de mammaverpleegkundige wordt besloten dat ik een mammografie krijg en dat er een punctie wordt genomen van het knobbeltje. Vrijdagmiddag de mammografie en maandagmorgen de punctie. De verpleegkundigen vergaderen iedere woensdag met de artsen en donderdag mag ik terugkomen voor de uitslag. Spoed? Dat is voor mij niet een hele week, in dit ziekenhuis kennelijk wel.

Tumor van drie centimeter

Na een beproefde week kom ik donderdag op het spreekuur. Inderdaad een tumor van zo'n drie centimeter en de punctie is mislukt. Daar mag ik maandag nog een keertje voor terugkomen en donderdag weer de uitslag ophalen. Alweer een weekje en dat verrekte knobbeltje zit er nog.

Longfoto, echografie, CT-scan en botfoto's

Op donderdag neem ik een vriendin met haren op haar tanden mee. Zij protesteert tegen het 'spoedbeleid' van het ziekenhuis, heeft het over protocollen en zo en doet moeilijk. En daar begint de mallemolen. In mijn lymfeklieren is een uitzaaiing gevonden en ik kan 's middags al foto's van de longen laten maken. Op vrijdag een echografie van de buik en op maandag een CT-scan en botfoto's. Op woensdag mag ik terugkomen en plant men een afspraak met een internist in om voorlichting te krijgen over een chemokuur. Het duizelt me, maar vriendin sleept me er doorheen.

Ook goede berichten

Gelukkig druppelen ook goede berichten binnen. De longen zijn schoon, net als de lever en de rest wat daar zit en ook op de botten is niets te zien. Nu mag ik de keuze maken of ik een borstbesparende operatie wil, of toch kies voor een amputatie. Beiden even veilig, maar ieder met een andere insteek.

Borstbesparende operatie of amputatie

Bij een borstbesparende operatie wordt eerst ingezet op een stevige chemokuur. Daardoor slinkt de tumor en hoeft er minder weggehaald te worden. De lymfeklieren worden wel weggenomen. Bij een borstamputatie gaat de hele borst er af en worden ook de lymfeklieren weggehaald. Maar bij een amputatie beslissen de chirurgen pas na de operatie hoe de verdere behandeling er uitziet. Sowieso slikken van hormoontabletten, omdat het een hormoongevoelige tumor is. Daarnaast misschien bestralen en eventueel voor alle veiligheid een chemokuur. Maar dat hangt allemaal af van de hoeveelheid aan 'slecht weefsel' dat zich in de lymfeklieren bevindt en de plaats van de tumor in de borst.

De beslissing is genomen

Kortom, die eerste woensdagmorgen voor de spiegel had ik wel het idee om in ieder geval de borst na te laten kijken, maar nog niet het idee dat het na twee weken soebatten zo zou verlopen. Komende week mag ik onder het mes voor een borstamputatie. Dat is zeker. Wat daarna volgt is nog ongewis. Ik hoop er het beste van, maar ben nog wel een poosje zoet.