De jakhals en de giraf

Liefdevol communiceren

Mensen over de hele wereld willen bijdragen aan het welzijn van anderen, met elkaar communiceren op een liefdevolle medelevende manier. Waarom is er dan zoveel conflict en disharmonie?

De Jakhals

In een poging antwoorden te vinden, bleek er een taal te zijn die velen van ons geleerd hebben, die ons hindert om in harmonie met elkaar te leven. Op jonge leeftijd worden de meesten van ons onderwezen om Jakhals te spreken en te denken. Jakhals is goed voor het vertellen aan mensen wat er niet goed met hen is: "Jij bent duidelijk emotioneel gestoord (onbeschoft, lui, egoïstisch)."

De jakhals loopt dicht bij de grond. Hij is zo in beslag genomen met zichzelf en zijn eigen behoeften dat hij niet in de toekomst kan kijken. Op dezelfde manier geloven de Jakhals-denkende individuen dat in het snel het classificeren en analyseren van mensen, zij hen begrijpen. Ongelukkig over hoe iets gaat, zal een Jakhals de mensen in kwestie classificeren en zeggen: "Hij is een idioot" of "Zij is niet goed " of "Zij zijn cultureel achtergesteld." Deze taal is van het hoofd. Het is een manier om mensen te classificeren in verschillende nuances van goed en slecht. Uiteindelijk veroorzaakt dit weerstand en tegenspraak.

De Giraf

Er is ook een taal van het hart, een vorm van het met elkaar omgaan die het welzijn van ons en andere mensen bevordert. Deze manier van communiceren heet Giraf. De giraf heeft het grootste hart van elk landdier, en is lang genoeg om in de toekomst te kijken en leeft zijn leven met gratie en sterkte. Eveneens vraagt de Giraf ons om vanuit het hart te spreken over wat ons bezighoudt - zonder anderen te beoordelen. In dit idioom biedt u mensen de kans ja te zeggen, hoewel u nee als antwoord respecteert. Giraf is een taal van verzoeken; Jakhals is een taal van eisen.

Wat zou een Giraf zeggen als iemand iets deed dat onplezierig is en zou hem willen beïnvloeden om zijn gedrag te veranderen? Giraffen zijn zich ervan bewust dat zij anderen niet kunnen veranderen. Zij zijn zelfs niet geinteresseerd in het veranderende van mensen; zij zijn eerder geinteresseerd "in het bieden van mogelijkheden om te veranderen." Een manier om zo'n mogelijkheid te bieden, zou zijn door de andere persoon met een bericht te benaderen zoals: " Zou je dit willen doen, maar alleen als je het zelf wilt - zonder vrees, schuld, of schaamte. Als je door vrees, schuld, of schaamte wordt gemotiveerd, dan heb ik verloren."

Eigen keus

Als Giraffen, dienen wij te vragen wat wij mensen willen laten doen, niet wat wij hen willen laten voelen. Niets leidt tot meer weerstand dan mensen vertellen wat zij "zouden" of "moeten" of " zou moeten" doen. Deze woorden elimineren de keuze. Zonder de vrijheid te kiezen, wordt het leven slaafs. "Ik moest het doen, bevel van boven", is de reactie van mensen die van hun vrijheid worden geroofd. Veroorzaakt door richtlijnen en bevelen, nemen mensen geen verantwoordelijkheid voor hun acties meer.

Leef in het heden

Er is veel van Giraffen te leren. Om te beginnen dienen Giraffen geen verzoeken in het verleden in. Zij zeggen niet, of denken zelfs niet, " Hoe aardig het zou geweest zijn als je de woonkamer gisteravond had schoongemaakt." In plaats daarvan, zeggen Giraffen duidelijk wat zij in het heden willen. En zij nemen de verantwoordelijkheid voor hun gevoel. Als een moeder boos op haar zoon is omdat zijn speelgoed door de hele kamer uitgestrooid ligt, zal zij haar gevoel identificeren: boosheid. Zij zal dan het onderliggende gevoel erkennen, dat dit gevoel veroorzaakt: haar wens voor een keurige en ordelijke woonkamer. Ze zal zeggen, "Ik voel me boos omdat ik de woonkamer schoon wil hebben en in plaats daarvan is een een rommel." Tot slot zal zij om een ander resultaat vragen: " Ik zou me beter voelen als je je speelgoed uitruimt."

Verantwoordelijk voor eigen gevoel

Terwijl de Jakhals zal zeggen, " Ik voel me boos omdat jij... , " De giraf zal zeggen: "Ik voel boos omdat ik..." Als Giraf leggen wij dat de oorzaak van ons gevoel niet bij een andere persoon, maar bij onze eigen gevoelens en gedachten. Wij worden boos vanwege de gedachten die wij hebben, niet vanwege hetgeen een andere persoon ons heeft aangedaan.

Bijvoorbeeld, een jongen zou meer eerbied van zijn vader willen. Na het in aanraking komen met zijn woede over de besluiten die zijn vader voor hem heeft gemaakt, zou hij kunnen zeggen: "Gelieve me te vragen of ik een nieuw kapsel wil alvorens een afspraak bij de kapper te maken." De giraffen zeggen wat zij willen; niet wat ze niet willen. " Stop daarmee" of " Houdt daarmee op" inspireert niet tot veranderend gedrag.

Onderliggende gevoelens

Wanneer mensen nee zeggen op een vervelende manier, dan willen zij eigenlijk hun eigen autonomie beschermen. Ze hebben een verzoek geinterpreteerd als een eis en zeggen: "Ik doe het wanneer ik dat wil en niet omdat ik daartoe gedwongen ben." Als mensen tegen ons schreeuwen, schreeuwen we niet terug, maar proberen te luisteren naar de onderliggende woorden en horen wat ze eigenlijk willen zeggen - ze hebben een behoefte en willen die bevredigd zien.

Als een moeder haar dochter heeft gevraagd of ze alstublieft haar klusjes wil doen en ze weigert, kan de dans van de Giraf gaan als volgt:

Ouder: Ben je geirriteerd omdat je je klusjes in je eigen tempo wilt doen en niet gedwongen wilt worden om hen te doen?

Kind: Ja, ik ben je slaaf niet!

Ouder: Dus je wilt klusjes doen wanneer het voor jou goed voelt en je probeert niet om de klusjes te vermijden?

Kind: Je geeft me bevelen!

Ouder: Dus het is frusterend voor jou als het lijkt dat ik je bevelen geef en jij geen keuze hebt wanneer je de klusjes kan doen?

Kind: Ik wil geen klusjes doen. Klusjes zijn stom. Als je ze gedaan wilt hebben, dan doe je het zelf maar.

Ouder: Je haat het om die klusjes te doen en wil dat ik ze allemaal doe?

Kind: Ja… Nee…Ik weet het niet. Ik wil gewoon niet rond gecommandeerd worden.

Conclusie

Als we ons als Jakhals gedragen hebben en veeleisend geweest zijn in het verleden, dan hebben de mensen om ons heel veel empatie nodig. Dus we luisteren en luisteren en proberen te raden wat hun onderliggende gevoelens zijn, totdat ze het gevoel hebben dat er naar hen geluisterd word en ze zich niet meer verdedigen. We nemen niets persoonlijk op, we weten dat boze, aanvallende en verdedigende woorden alleen maar verzoeken zijn om een behoefte te bevredigen. Op een gegeven moment zal de stem van de persoon en zijn lichaamstaal laten zijn dat ze zijn omgeslagen naar de positieve kant.

Het spreken vanuit het hart is een gebaar van liefde en biedt andere mensen de kans om bij te dragen tot ons welzijn. De giraffen ervaren liefde als openheid en gevoeligheid, zonder eisen, kritiek, aan beide kanten van een geschil. Het resultaat van elke dialoog die door liefde wordt geleid is harmonie. Uiteindelijk zijn Jakhalzen eenvoudig ongeletterde Giraffen. Zodra je leert het gevoel achter de boodschap te horen, dan kom je erachter dat je niets te vrezen hebt van de andere persoon.