Drukte duwt liefde opzij, waarom niet andersom

Drukte duwt liefde aan de kant ? ......................Of duwt Liefde drukte aan de kant ?

Maken wij die beslissing nog wel zelf ?

Of .............. laten wij drukte het beslissen. Maar, wat gek toch. Heeft drukte eigenlijk wel beslissingsrecht.

Het drukke hoofdtoneel

Ik keek en ik zag, mensen die druk waren, ook ik. Druk dan waarmee ? En ik keek nog is en ik zag: ik zag mensen druk waren met het onderhouden van de spullen die ze gekocht hadden. Allemaal spullen. Een huis vol. Alles moest schoon blijven, alles moest onderhouden worden. Of liever nog, op tijd vernieuwt. Waardoor men zeker weer verschillende dagen druk was met vernieuwen.

Naast die mensen die druk waren, zag ik nog meer drukke mensen. Ze gaven elkaar complimenten hoe goed ze alles voor elkaar hadden. Ze stimuleerde elkaar, om alles nog net even iets perfecter te krijgen. Ik zag toen, dat de drukte nog groter werd, bij deze mensen.

Aan de zijlijn

Ik zag aan de zijlijn nog meer mensen, die mensen keken eenzaam toe, ze konden niet goed meer lopen, ze konden slechter horen. Sommige waren blind. Ook waren daar de mensen die uitgestoten waren van de maatschappij. Ze pasten niet in het door ons mensen bedachte systeem. Maar een ding hadden de mensen aan de zijlijn allemaal gemeen. Ze waren blij als er is iemand kwam, die niet druk zou zijn, met spullen. Maar zich druk zou maken over hen.

Ook de drukke mensen hadden allemaal iets gemeen. Ze waren over het algemeen gezond, en kwamen geen voedsel tekort. Meestal in bezit van afwasmachine, droger, en magnetron, zodat ze dat niet meer zelf hoefde te doen. Of alles gewoon veel sneller zou kunnen. Waardoor ze tijd over hadden, om nog meer spullen te kopen, die ze zo hard verdient hadden. Met hun druk zijn. Ze hadden er tenslotte hard voor gewerkt. En het vernieuwen, dat hield hierbij dus zeker nog niet op.

Ook ik

Maar waar bleef toch die liefde voor elkaar ? En waarom hoor ik toch ook bij die laatste catagorie en waarom is het toch zo moeilijk om eruit te stappen. Waarom laten wij drukke mensen ons eigenlijk leven door luxe?.

Ik dacht na, en ik begon te beseffen. Als drukte liefde opzij kan duwen. Dat toch zeker die onoverwinnelijke liefde, waar men het over heeft. Drukte op zij moet kunnen krijgen.

Liefde duwde toch de drukte opzij

Ik pakte mijn moeder bij de hand, zij was psychisch labiel en verslaafd. Al meer dan 10 jaar. Zij hoorde bij die mensen die niet in het systeem paste. Zij bleef bij me tot ik haar niet meer houden kon. Ik bleef haar bij de hand pakken, om haar verder te helpen. Dat was zwaar, haar handen gleden vaak weg. En ik kon ze niet altijd op tijd terug grijpen.

Maar ik bleef kijken en ik zag. Ik zag in haar leven een vriend komen. Ik keek naar hem. En wat ik zag was een wonder. Het wonder dat ik in hem zag, was het wonder van Tijd. Ik zag bij hem het wonder van acceptatie. Ik zag het wonder en de uitwerkingen van de liefde.

En daar waar ik mijn moeder af en toe niet meer vast kon houden, greep juist hij haar hand. En sleepte haar die stukken door waar ik haar miste.

Wat deed hij dan? Hij deed niets, hij zat bij haar op de bank en wachtte. Hij zat bij haar op de bank en luisterde. En hij kwam elke keer terug omdat weer te doen. Toen ik heb dan veel later dan ook bedankte, zie hij: Ik heb niets gedaan. Maar wie in deze wereld, heeft er nog tijd voor dit belangrijke niets ?

Zo wonderlijk was die liefde.

Mijn moeder nu?

Ze is alleen nog verslaafd aan de gewone sigaret. En helpt met haar verhaal vele anderen.

De man ?

Die geeft nog steeds, aan wie het gebruiken kan. En kijkt er nooit naar of hij wel wat (terug)krijgt. Maar bedenkt gewoon vanuit zijn diepste binnenste, of wat hij doet, hij dat ook daadwerkelijk wil.

En ik?

Ik hoor helaas allang weer bij de mensen van het drukke hoofdtoneel.

Graag wil ik mijn dank uitspreken, naar een vriend die voor mij ook zeer waardevol is geworden. 'En van wie ik enorm veel heb geleerd. Bedankt Jan.

Artikelen van dezelfde auteur:De 5 talen van de liefde