Gaius Marcius Coriolanus
Inhoud
- Biografie
- Extra details
- Karaktereigenschappen
Biografie
Gaius Marcius was een Romeinse man. Hij groeide op in Rome, en werd vooral bekend door zijn overwinning bij de stad Corioli, hij vocht voor de Romeinen. De legers van Rome belegerden de stad, maar konden hem nog niet binnendringen. Op een bepaalde dag zagen de mensen in de stad dat een deel van het Romeinse leger zich had teruggetrokken. Ze probeerden uit de stad te komen, en vielen aan. De aanval was heel sterk, en een regen van pijlen viel op de Romeinse soldaten neer. Toen zag Gaius dat de poorten open stonden. Met een klein leger ging hij de stad in, en hield de poorten open, totdat het grote leger de stad binnen kon dringen. De consul wilde hem belonen, vor zijn overwinning, maar hij weigerde de geschenken. Toen werd hem een derde naam gegeven Coriolanus, naar de stad die hij had veroverd. Na een tijdje wilde hij consul worden, dit was hem bijna gelukt, maar toen bedachten de plebejers dat Gaius tegen het tribuun was en het daarom misschien zou gaan afschaffen. Hij werd Niet verkozen.
Nog een tijd later kwam een lading met gekocht graan aan. De senaat wilde het verdelen over de rijkere bevolking. Gaius werd hier kwaad over en vond dat de plebejers eerst hun positie maar op moesten geven. De plebejers werden woest en hadden hem bijna vermoord. De tribunen zeiden daarop dat hij maar verbannen moest worden. Gaius werd zo woest dat hij naar zijn grootste vijand ging, de Volsci. Hier sloot hij zich bij aan en begon met het aanvallen van Romeinse steden in Noord-Italië, tot hij op nog maar 5 mijl van rome zat. Toen bedachten de Romeinen dat ze de moeder van Gaius maar moesten sturen. Zijn moeder en kinderen gingen naar Gaius toe, en smeekten hem om zijn thuisland niet aan te vallen. Hij zei tegen zijn moeder " O, Moeder, ge hebt Rome gered, maar uw zoon verloren!" Hij trok zich terug. Verder is zijn levensverhaal niet precies bekend, volgens sommige verhalen werd hij opgehangen door de Volsci, volgens anderen leefde hij daar verder als een verbannen persoon.
Extra details
Hij was Aristocraat in de Politiek.
Hij wilde een voedselcrisis gebruiken om de plebejers te straffen. De senaat had in het buitenland graan gekocht, de senaat wilde het verdelen over de rijken, maar Gaius stelde voor dat de plebejers het graan zouden krijgen nadat zij het tribunaat hadden afgeschaft. Uit dit voorstel kwamen rellen voort, de tribunes verwezen Coriolanus om zichzelf uit te leggen tijdens een vergadering van de Verenigde Volksvergadering. Dat deed hij niet.
Karaktereigenschappen
Dapper/moedig
Coriolanus was dapper op een aantal manieren. Ten eerste had hij op zijn 17e voor de Romeinen gevochten in de slag bij het meer Regillus. Bij die slag had hij met veel moed een andere Romeinse soldaat gered, waarna hij (zoals de Romeinse gewoonte) beloond werd met een krans van eikenbladeren. Ten tweede was hij moedig geweest tijdens de oorlog tegen de Volsci, toen de Romeinen de stad Corioli aanvielen. Toen een deel van het Romeinse leger zich had terug getrokken, zagen de inwoners van Corioli een kans om een uitval te doen. Coriolanus zag het uit de verte en schoot met een groep soldaten te hulp. De inwoners van Corioli schrokken en trokken zich terug naar de stadspoorten, en Coriolanus en zijn soldaten volgden hen. Ze durfden niet binnen te dringen omdat de vijand met veel meer was. Maar toen hij zag dat de poort voor hen openstond, drong Coriolanus binnen met een groepje soldaten. Ze konden de poorten openhouden tot de rest van de Romeinen er was, waarna de stad zonder veel moeite werd ingenomen.
Edelmoedig
Toen het Romeinse leger Corioli had veroverd, zei iedereen dat de stad eigenlijk veroverd was door Coriolanus. De consul van Rome wilde Coriolanus belonen met een tiende deel van de oorlogsbuit en een prachtig paard. Dit sloeg Coriolanus af, hij vroeg om slechts één gunst, het vrijlaten van 1 van de krijgsgevangenen, die hem een keer gastvrijheid had verleend. Dit aanbod werd door de soldaten toegejuicht, en ze gaven hem een beloning die hij niet kon weigeren. Ze vernoemden hem naar de stad die hij had veroverd, ze noemden hem Coriolanus (hij heette eerst zo niet).