Hoe herken en behandel ik droge ogen

Inleiding

Hoe herken en behandel ik mijn droge ogen? Wat zijn de oorzaken van deze nochtans veel voorkomende en bijzonder vervelende aan doening en hoe is deze kwaal het best te behandelen?

Van alle leeftijden

Droge ogen zijn van alle leeftijden, maar komen wél meer voor bij vijftigplussers.  Hoe zo een droog oog precies aanvoelt, is eigenlijk niet zo gemakkelijk te verduidelijken. Dat verschilt immers van patiënt tot patiënt. Sommigen hebben de indruk dat er constant iets in hun oog zit ,anderen klagen over  een sterk brandend gevoel en hun ogen zijn zeer gevoelig voor licht. Patiënten die lijden aan té droge ogen knipperen ook vaker met hun kijkers dan diegenen die niet met deze aandoening te kampen hebben. Oplossingen liggen ook hier niet zomaar voor het grijpen. Het dragen van een bril brengt hier weinig soelaas en kontaktlenzen zijn nauwelijks te verdragen.

Kwaliteit hoornvlies

Té droge ogen hebben veel te maken met de kwaliteit van ons hoornvlies, één van de meest bezenuwde organen van ons lichaam. Dat maakt ons hoornvlies ook zo bijzonder gevoelig én zeer afhankelijk van ons traanvocht. Het is uitgerekend dit traanvocht dat onze ogen beschermt tegen uitdroging én verzwering. Ons traanvocht is dus enorm belangrijk voor de gezondheid van onze ogen.  Het traanvocht levert onze ogen de noodzakelijke zuurstof én voedingsstoffen.Tranen spoelen de onzuiverheden, opgenomen uit de buitenlucht, weg en maken het oppervlak van ons hoornvlies gladder. Het bewijs van dit alles vinden we in het feit dat we opmerkelijk beter én duidelijker kunnen zien, nadat we met onze ogen  knipperden.

Verschillende oorzaken 

Tranen zijn  dus erg belangrijk voor de kwaliteit van onze ogen, zo blijkt. Onze traanfilm  bestaat uit drie verschillende lagen: een vetlaag, een slijmlaag en een waterige substantie, alle drie van elkaar gescheiden door klieren die deze verschillende substanties produceren. Met het ouder worden vermindert ook de kwaliteit van deze klieren. Ze verschrompelen  en, in vele gevallen werken ze ook minder goed. Op die manier verandert ook de samenstellng van ons traanvocht en dat resulteert uiteindelijk in té droge ogen.

Diagnose via bio-microscoop

Te droge ogen vergen een tussenkomst van de oogarts. Om een sluitende diagnose te kunnen  stellen, onderzoekt deze het oogoppervlak met een bio-microscoop. Om dit onderzoek mogelijk te maken, maakt de oogarts gebruik van oranjekleurige en fluoriscerende druppels.  Onder invloed van het blauwe licht van de spleetlamp, krijgen deze op hun beurt een groene kleur. De fluoriscerende druppels vullen op hun beurt de ontelbare gaatjes die ons hoornvlies rijk is. Deze gaatjes veroorzaken de droogheid van onze ogen . Onder het blauwe licht van de spleetlamp zien de letsels op dit hoornvlies eruit als groene puntjes.Via deze veel toegepaste techniek, kan de oogarts meteen ook de hoeveelheid traanvocht in onze ogen meten. Om de uiteindelijke diagnose nog te verfijnen wordt, onder lokale verdoving, een strookje vloeipapier tussen de oogbol én het onderste ooglid aangebracht. Na zo'n vijftal minuten wordt dan nauwlettend nagegaan hoeveel millimeter van het strookje vloeipapier doordrongen is met traanvocht. Indien minder dan vijf millimeter van dit vloeipapier met traanvocht doordrongen is, kampt men inderdaad met het probleem van té droge ogen.

Kwaliteit van het traanvocht

De oogarts gaat ook de kwaliteit van het traanvocht na. Daarvoor gebruikt hij de BUT-test ( Breake Up Time). Ook hier gaat de oogarts met behulp van een fluoriscerende vloeistof na hoeveel tijd  er verloopt tussen het aanbrengen van de druppels op ons hoornvlies en de volledige afbraak van onze traanfilm. Breekt deze laatste af in minder dan tien seconden, dan betekent dit dat het vetlaagje van de traanfilm ontoereikend is om goed te kunnen functioneren.

Hormonale veranderingen 

Het is uiteraard duidelijk dat droge ogen nog droger worden als gevolg van verschillende omgevingsfactoren zoals de werking van de airco, té intensieve verwarming of een te dicht staande ventilator. Ook sommige aandoeningen en het gebruik van bepaalde geneesmiddelen zoals psychofarmaca, antidepressiva of chemotherapie, kunnen hier een negatieve invloed uitoefenen.

Te droge ogen worden in hoofdzaak veraarzaakt door hormonale veranderingen in ons lichaam. Een doeltreffende behandeling bestaat erin kunsttranen in onze ogen te druppelen. Hoe stropiger de druppels, hoe meer ze het te droge oog beschermen. Gewoonlijk moet de patiënt gemiddeld twee tot driemaal daags ( en meer indien nodig) deze behandeling herhalen. Druppels zonder bewaarmiddelen zijn hier aan te raden.

In extreme gevallen van te droge ogen, zal de arts voorstellen de traanpunten af te sluiten met een piepkleine siliconenplug. Op deze manier kunnen de tranen niet meer naar de neus vloeien. Het kan hier gaan om een permanente of een tijdelijke afsluiting.

Een andere oplossing biedt het toebranden van de traanpunten. Hierdoor wordt de toegang tot het traanafvoersysteem definitief afgesloten.

Conclusie

Te droge ogen kunnen zich op alle leeftijden manifesteren ,maar zijn vooral een probleem voor vijftigplussers. Deze aandoening verergert met het ouder worden.  Een sluitende diagnose door de oogarts is noodzakelijk. Tijdig herkenen én behandelen van deze kwaal, kan het vervelende effecten van te droge ogen oplossen of minstens onder controle houden.