Hoe herken je een urineweginfectie

Inleiding

Virussen en bacteriën kunnen een mens erg ziek maken. Denk bijvoorbeeld maar eens aan ziektes als griep, mazelen en ebola. Virussen en bacteriën kunnen bij een mens ook infecties en ontstekingen veroorzaken, waardoor je behoorlijk ziek kan worden. Twee van de meest voorkomende infecties door bacteriën en virussen zijn de luchtweginfecties en de urineweginfecties. In dit artikel wordt de urineweginfectie, ook wel UWI genoemd, besproken. Hierbij gaan virussen of bacteriën via de urinebuis de urinewegen in. De meeste voorkomende verwekker van een UWI is de bacterie E.coli.

In de volksmond wordt vaak al snel gesproken van een blaasontsteking, maar ook ergens anders in de urinewegen kan de oorzaak liggen. Maar hoe herken je nu eigenlijk een UWI bij jezelf? Wat zijn de meest voorkomende symptomen?

Ongecompliceerde UWI

Van de twee vormen van urineweginfecties die grofweg te onderscheiden zijn, is de ongecompliceerde UWI de minst erge. Er is sprake van een ongecompliceerde UWI als deze bij een niet-zwangere vrouw voorkomt, die geen koorts heeft en geen aandoening van het immuunsysteem. Als aan deze punten is voldaan, is het duidelijk dat er geen sprake is van een heel bedreigende UWI. Hieruit is dus ook op te maken dat een UWI bij mannen haast meteen gecompliceerd genoemd wordt. Dit komt doordat mannen door hun langere urinebuis normaalgesproken geen UWI ‘’horen’’ te krijgen. Symptomen van een ongecompliceerde UWI zijn:

  • APFM-syndroom: dit staat voor 'Acuut Pijnlijke en Frequentie Mictie'. Dat betekent dat je pijn hebt bij het plassen en vaak kleine beetjes plast.
  • Geen koorts, rillingen of andere pijn

Bij het stellen van de diagnose ‘’ongecompliceerde UWI’’ is het voorkomen van APFM-syndroom een heel belangrijke aanwijzing. In het laboratorium moet worden gemeten hoeveel bacteriën er in iemands urine voorkomen. Vanaf een bepaald aantal kan er dan gesproken worden van een UWI.

Gecompliceerde UWI

Een gecompliceerde UWI is eigenlijk een ingewikkeldere en ernstigere vorm van een ongecompliceerde UWI. De infectie heeft zich bijvoorbeeld al verspreid naar de nieren. Bij een gecompliceerde UWI zijn er vanzelfsprekend ook meer klachten aanwezig. Symptomen zijn:

  • APFM-syndroom
  • Koorts
  • Rillingen
  • Pijn in de flanken
  • Gevoel van algehele malaise
  • Erge pijn als er halverwege op je rug geslagen wordt

Behandeling

Er is een groter risico op het oplopen van een UWI bij mensen met diabetes of nierproblemen. Ook bij het nemen van bepaalde medicijnen, zoals immuunsysteem-onderdrukkende middelen, vergroot de kans op het oplopen van UWI. Andere risicofactoren zijn een vergrote prostaat bij mannen, stenen of een tumor in de urineweg, het hebben van een katheter of stent in de urinewegen of net na een niertransplantatie. Het is belangrijk dat artsen hier rekening mee houden.

Als de diagnose urineweginfectie gesteld is, wordt er behandeld met antibiotica. Als er sprake is van een ongecompliceerde UWI, krijg je vaak het middel nitrofurantoïne. Dit moet je voor een periode van drie dagen nemen. Ook kan trimethoprim gegeven worden. Als er sprake is van een gecompliceerde UWI, wordt meestal amoxicilline met clavulaanzuur voorgeschreven. Ook kan gekozen worden voor co-trimoxazol. Verder zal de patiënt worden aangeraden om veel te drinken en goed uit te plassen. Door vaak en goed te plassen, zullen de ziekteverwekkende bacteriën beter weggespoeld worden.

Meer weten

Als je meer wilt weten, kun je in dit artikel lezen hoe je een blaasontsteking kunt voorkomen en genezen.

Conclusie

De urineweginfectie is één van de meest voorkomende infecties in Nederland en België. Het belangrijkste symptoom is het APFM-syndroom, waarbij je pijn hebt bij het plassen en vaak kleine beetjes uit plast. Als er een ernstigere vorm van een UWI is, komen onder anderen ook koorts, rillingen en pijn in de flanken voor. Raadpleeg snel je huisarts als je je herkent in de symptomen of als je ergens anders bang voor bent. De huisarts zal bij een UWI vaak een behandeling starten met antibiotica waarmee het overgrote deel van de patiënten weer volledig herstelt.