Hoe kan je omgaan met een dwarslaesie
Hallo ik ben Louise de zus van Jose. Jose heeft nu al 17 jaar een dwarslaesie die veroorzaakt is door het duiken in ondiep water. Met dit noodlottige ongeluk heeft hij natuurlijk hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt.
Onderstaande vertelt mijn broer:
Het was op 25 juni 1992 een warme dag. Mijn vriendin Ilona en ik wilde lekker naar het strand gaan, maar een vriend van ons, genaamd Hans, belde of we zin hadden om lekker naar het Amsterdamse Bos te komen. We dachten, waarom niet? En besloten naar het Amsterdamse Bos te gaan. Na heerlijk gesport te hebben, wilde ik nog even afkoelen en dook in het water.
Beetje dom, omdat het ondiep is. Ik dook en kwam met mijn hoofd op een steen terecht en brak direct mijn nek. Ilona dacht dat ik een grap maakte en liet mij in het water drijven. Ze kreeg pas in de gaten dat het ernst was toen een paar kinderen in een kano aan mijn broek trokken. Ilona en Hans zijn in het water gestapt en hebben mij uit het water getild. Gelukkig maar, want ik was qua verdrinking al ver heen.
In de ambulance hoorde ik de broeder zeggen dat ze een dwarslaesie persoon bij zich hadden. Ik wist helemaal niet wat dat was. Maar nu, ben ik jammer genoeg een expert. Zoals ik al eerder vertelde heb ik pieken en dalen meegemaakt en over de fouten in mijn leven maar niet te spreken. Ik wil dat u op de hoogte bent wat u te wachten staat en hoe u sommige vervelende situaties voor kan zijn. Je zult dit zeker herkenen maar dan op een andere manier. Je leven is dan plotseling veranderd. Weet dat ik door mijn jaren ervaring als een dwarslaesie patiënt veel oplossing heb gevonden en deze wil ik met je delen.
Ik ben op onderzoek gegaan en heb veel dingen voor mezelf een stuk beter gemaakt;
“Hoe heb ik dat gedaan?” Ik wilde het wel allemaal weten en ben op onderzoek gegaan. Mijn leven is veranderd op vele manieren. Het begon zes jaar na mijn ongeluk dat ik het moest gaan verwerken. Ilona kon het niet meer opbrengen en ging weg. Ik werd lichtelijk depressief en wilde niet meer naar buiten. Heel veel vrienden hebben geprobeerd mij mee naar buiten te krijgen maar tevergeefs.
De momenten dat ik alleen zat ging ik nadenken en dacht die kan toch niet, ben je gehandicapt en dan isoleer je je ook nog. Het leven werd steeds negatiever voor me. Toen kwam een ex-zwager van mij die me er weer uit heeft gekregen en vanaf dat moment ging het beter met me. Het heeft me wel 11 jaar gekost om te zijn waar ik nu ben. Dat wil ik u besparen. Had ik tijdens het begin van mijn dwarslaesie ook de juiste informatie in een boekvorm gehad had het me heel veel gespaard gebleven.
Dat is de reden dat ik deze website heb gemaakt, zo kan ik mijn verhaal delen met anderen. Maar wat nog belangrijker is, is dat ik me weer goed voel. Daarover ga ik je nu meer onthullen. Heel veel dwarslaesie patiënten denken dat de liefde over is wanneer je verlamd bent. Echt geloof me dat is niet zo. Ik heb verschillenden relaties gehad, ben zelfs in 2003 getrouwd. Ik heb voor mijn blaas van alles gedaan om er voor te zorgen dat ik niet constant antibiotica hoefde te slikken.
De ene operatie na de ander. Maar elke keer toch weer aan die antibiotica. Nu heb ik een oplossing gevonden waar je niet voor geopereerd hoeft te worden. Zo makkelijke en niet duur. Hoe langer je wacht en hoe langer je lijdt, hoe moeilijker het wordt om weer een lichtpuntje te zien.
Dus neem de stap en ga iets van je leven maken. Niet wachten op de nare dingen maar ga het positief zien.
José en ik hebben een boek geschreven met al zijn ervaringen. Er is een mogelijkheid om te kiezen voor een e-book of een boek in boekvorm.
Edward de wijkverpleegkundige van mijn broer, vindt dat alle mensen die met dwarslaesie patiënten te maken heeft zo een boek in huis moet hebben.
Kijk op onze site; www-dwarslaesie-informatie.nl
Louise en José Roelofs