Structuren van het menselijk brein

Structuren van het menselijk brein

Mensen zijn uniek door de omvang van onze hersenen, zonder het 800 gram wegende brein van Einstein zouden we nu zonder atoombom en kerncentrales zitten. Zonder de gierige hersenen van Bill Gates, zonder Windows en lag het niet aan de wijze hersenen van hypcrates dat artsen een eed moeten afleggen geen onnodige schade toe te brengen? Maar hoe ging het er onder al deze briljante schedels aan toe? In dit artikel zal ik een overzicht proberen te geven van enkele belangrijke hersenstructuren en hun functies.

Algemeen

Geen enkel orgaan is zo complex als de hersenen, vele neuronen vormen verbindingen met elkaar zodat een netwerk ontstaat. Binnen dit netwerk zijn weer verschillende delen verantwoordelijk voor een specifieke functie, althans zo dachten mensen er vroeger over. Tegenwoordige kunnen wetenschappers en artsen steeds dieper in ons hoofd kijken en zeer nauwkeurig de doorbloeding meten, wat met hersenactiviteit geassocieerd wordt zo kunnen we zien welke delen actief worden bij het uitvoeren van een taak, tijdens slaap, seks of wat voor conditie dan ook.

Indeling

Vele wetenschappers hebben zich over menselijke hersenen gebogen, waardoor een grote verscheidenheid aan theorieën, indelingen en naamgeving bestaat beginnend bij de meest eenvoudige indeling onderscheiden we drie structuren; de grote hersenen (Cerebrum), de kleine hersenen (Cerebellum) en de hersenstam (medulla) waarbij de kleine hersenen, ons reptielbrein, verantwoordelijk is voor de meest primitieve functies (vluchten, vechten, eten, slapen, vrijen et cetera). De hersenstam zorgt voor communicatie tussen onze hersenen en de rest van ons lichaam en voor reflexen (het terugtrekken van je vinger nog voor je merkt dat iets warm is of het sluiten van ogenleden als er een vlieg met noodgang op af komt). De grote hersenen zijn, onder vele anderen, verantwoordelijk voor emoties, gedachten, spraak en geheugen.

Grote hersenen

De grote zijn weer onder te verdelen in de achterhersenen (Rhombencephalon), de middenhersenen (Mesencephalon) en de voorhersenen (Prosencephalon) ook deze substructuren kennen op hun beurt weer vele substructuren zodat we het brein kunnen herverdelen en herindelen, wat ik echter niet ga doen. Behalve een globale indeling maken kunnen we ook kijken wat voor onderdelen zich nog meer in de grote hersenen bevinden. Hier springt de cerebrale cortex al gauw in het oog, aangezien deze structuur de buitenkant van onze heersen vormt hierin wordt informatie ontvangen, geïnterpreteerd en geanalyseerd om vervolgens te worden omgezet in gedachten wat meestal weer tot gedrag leidt.

Basale ganglia

De basale ganglia bevindt zich onder de cerebrale cortex. Hier worden bewegingen gecoördineerd en ook de inhibitie (remming) ervan. Te onderscheiden binnen de basale ganlia zijn de Caudate nucleus voor het terugkoppelen van informatie, ofwel leren, de putamen, voor het reguleren van motoriek, de amygdala, voor koppelen van zintuiglijke informatie aan emoties, de globus pallidus, voor reguleren van bewegingen zodat sommige bewegingen soepel verlopen en anderen onderdrukt worden, de thalamus, die de verbinding vormt tussen zintuiglijke signalen en de verwerkende structureren, de fornix is een doorgeefluik voor zaken als emoties, motivatie en genot, het mammillary body, die het herkenning voor zijn rekening neemt en als laatste de hippocampus die geassocieerd wordt met lange termijn geheugen, ruimtelijke oriëntatie en stress. Verder onderscheiden we nog de pons die een verbinding tussen de grote en de kleine hersenen vormt.

Conclusie

De wetenschap die zich met hersenen bezig houd lijkt soms nog complexer te zijn dan de hersenen zelf, vele Latijnse termen en onzekere, indirecte bevindingen maken het lastig en daarmee ook zeer interessant onze sleutel tot kennis en wijsheid te onderzoeken.