Vrouw eet zich dood

Kun je je er iets van voorstellen? Een 40 jarige Engelse van 286 kilo eet zich dood. Ongelofelijk maar waar!

Dikste vrouw van Engeland

Sharon Mevsimler was de dikste vrouw van Engeland. De Engelse moeder van 4 kinderen heeft zichzelf dood gegeten in haar ziekenhuisbed. Ze was op een strikt dieet gezet omdat ze 286 kilo(!) woog. Wat zet iemand aan om toch overdadig veel te blijven eten? Dit is echt voer voor psychologen...

Ondanks de eerdere medische ingrepen, psychologische hulp en een toegewijde echtgenoot, bleef ze smeken om meer junkfood. Haar familieleden smokkelden stiekem junkfood naar het ziekenhuis.

Sharon bezweek uiteindelijk aan een hartaanval. Dit meldde de Britse krant The Sun op maandag 26 juli 2010.

En hoe laat The Sun zich weer van haar genuanceerde kant zien door het volgende citaat: "And she was so huge that a trolley COLLAPSED as she was wheeled to the mortuary."

Waarom eten we eigenlijk?

Er zijn vele redenen, afgezien van honger, waarom we eten. Wanneer we ons rot voelen, wanneer we juist iets te vieren hebben of gewoon omdat iets lekker is. Eten maakt voor ons deel uit van ons dagelijks patroon. Onbewust kan eten een slechte gewoonte worden als we ons niet bewust zijn van de hoeveelheid die we eten en de effecten van voeding.

Echter kan eten ook als een uitvlucht gezien worden. De emoties zijn dan niet meer in balans met de handelingen waar we voor verantwoordelijk zijn. Als vervolgens je lichamelijke beperkingen zo groot worden als bij Sharon, is de negatieve spiraal compleet. Het enige wat nog troost biedt aan de depressiviteit is lekker eten...

Ongeveer de helft van de obesen blijkt in meer of mindere mate depressief, ze lijden onder hun lichaamsgewicht en schamen zich voor hun lichaam. Deze stemmingsproblemen verergeren op hun beurt het overeten weer.

Onderzoek van de Universiteit Maastricht laat zien dat obesitas inderdaad een gedragsprobleem is waarbij de gebrekkige regulatie van eetgedrag centraal staat. Obesen zijn impulsief en hun eetgedrag laat zien dat ze een hoge belonende waarde toekennen aan vet en hoogcalorisch voedsel. Tegelijkertijd is er sprake van verminderde zelfcontrole of zelfregulatie. Ze missen hierbij de zelfdiscipline om hun eetgedrag in de hand te houden. Conclusie van het onderzoek is dat Cognitieve gedragstherapeuten de aangewezen hulpverleners zijn om obese mensen te leren hun disfunctionele gedrags- en denkpatronen te veranderen. De aanpak is gericht op het verminderen van de schaamte over het eigen lichaam, het vergroten van de zelfwaardering en het aanpakken van stemmingsproblemen. Inhibitietraining is erop gericht om de impulsiviteit te temperen.

Wist je dat?

  • In Nederland bijna de helft van de mensen te dik is?
  • Er in Nederland 11% van de bevolking obesitas heeft?
  • Je al vanaf een BMI van 30 behoort tot de Obesitas risicogroep?
  • Enkel de succesverhalen van genezing gericht zijn op gedragsverandering ipv bewegen, diëtiek of medische ingreep?
  • Mondiaal meer dan 1 miljard volwassen overgewicht hebben, waarvan meer dan 300 miljoen mensen obesitas hebben.
  • Dat het aantal mensen met obesitas is verdrievoudigd in de laatste 30 jaar.
  • 5% van de bevolking in China kampt met obesitas, maar dat dat in Samoa wel 75% is!
  • Obesitas met name in de steden optreedt?
  • Er al ruim 22 miljoen kinderen jonger dan 5 jaar overgewicht hebben?
  • De gezondheidskosten veroorzaakt door obesitas in ontwikkelde landen 2-7% is?
  • Obesitas niet wordt erkend als gedragsprobleem en behandeling daarom niet wordt vergoed door verzekeringsmaatschappijen?