Wat hebben ruimtevaartuigen ons opgebracht

Wat hebben de maanreizen ons opgeleverd

Veel mensen vinden de maanreizen verspilling. Toch hebben de maanreizen ons heel wat geleerd. Eerst en vooral over de Maan zelf. Dat er geen water is en dat je er echt niet kunt leven. En dat de Aarde en de Maan ongeveer even oud zijn. Maar misschien vind je dat niet zo erg belangrijk.

Wat levert de maanreizen ons op

Om die maanreizen mogelijk te maken, zijn er vele geleerden aan het werk gezet. Er moesten onderzoekingen en proefnemingen worden gedaan. Zo zijn we weer wat meer te weten gekomen over de gedragingen van ons lichaam. En van die kennis heeft de geneeskunde kunnen profiteren. We hebben andere materialen leren gebruiken. Op die manier hebben we soms een oplossing kunnen vinden voor de schaarste van een of andere grondstof. Of gewoon omdat het handiger en betrouwbaarder is; denk maar aan je quartz-horloge. Onder invloed van de resultaten van de ruimtevaart zijn veel nieuwe technieken ontwikkeld. En er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen.

Hoe land een ruimtevaartuig op de maan

Een ruimtevaartuig wordt met raketten de ruimte ingeschoten, in de richting van de Maan. Op de Maan is er zwaartekracht, zoals op de Aarde. Zodra het ruimtevaartuig in de buurt van de Maan komt, trekt de zwaartekracht het ruimtevaartuig aan. De snelheid van het ruimtevaartuig is zo groot, dat het gewoon op het maanoppervlak te pletter zou vallen. Daarom heeft het ruimtevaartuig kleine raketten die de snelheid afremmen, zodat het ruimtevaartuig een zachte landing maakt. Het ruimtevaartuig heeft meerdere kleine raketten. Sommige zorgen ervoor dat het tuig zacht kan landen en weer opstijgen, andere kunnen het ruimtevaartuig van richting doen veranderen. Dat zijn dus stuur-raketten.

Hoe rijdt een maanauto

Amerikaanse ruimtevaarders gebruiken een maanauto om de maan gemakkelijker te kunnen verkennen. Ze konden in de auto heel wat meer apparatuur meenemen. Natuurlijk was het geen gewone auto. Hij moest kunnen rijden in een bijna volledig luchtledige ruimte. Bovendien is de zwaartekracht op de Maan een stuk minder dan bij ons. Het terrein was nogal onbekend. Elk wiel van de maanauto werd aangedreven met een elektromotor. De energie voor die motoren kwam van twee batterijen. De voor- en achterwielen waren apart bestuurbaar. De astronauten reden er zo'n 100 km mee. Tijdens de reis naar de maan zat de auto opgevouwen in de maanlander.

Kunnen ruimtevaarders zelf hun raket besturen

Als een raket van de aarde opstijgt, is de versnelling zo groot, dat de ruimtevaarders zich in hun zetel nauwelijks kunnen bewegen. Het vraagt te veel inspanning om knoppen en hendels voor de besturing te bedienen. Een raket bestaat uit meerdere "trappen".

Elke trap heeft eigen raketmotoren en brandstoftanks. De raketmotoren van de eerste trap werken tot alle brandstof opgebruikt is; de eerste trap wordt losgemaakt en de motoren van de tweede trap slaan aan. Als ook de brandstof van de tweede trap opgebruikt is, wordt ook de tweede trap losgegooid, waardoor de raket nog lichter wordt. De derde trap brengt de ruimtecabine in de juiste baan. Voor deze hele operatie zorgt een computer. De ruimtevaarders kunnen nu wel hun ruimtecabine besturen, maar normaal gebeurt de besturing vanuit het ruimtevaartcentrum op aarde.

Links

De Maan

Heelal en Melkweg





Reacties (0)

Reageer
Geen resultaten gevonden