Wat is de Belgische Herder
Inleiding
De Belgische herder is een hondenras. De correcte benaming is eigenlijk 'Chien de Berger Belge', maar in de volksmond wordt dit 'de Belgische herder'. De hond was tot de 19e eeuw enkel een werkhond van boeren en herders, maar op dit moment wordt hij ook gewoon als huisdier gekocht.
Wat is de Belgische herder
Algemeen
Er bestaan vier verschillende varianten van dit ras. Je hebt de Groenendaeler, de Laekense herder, de Mechelse herder en als laatste de Tervuerense herder. De stichters van het ras zouden dierenarts professor Dr. Reul zijn en assistenten L. Van der Snickt en L. Huyghebaert.
Op 8 mei van het jaar 1892 werd in Kuregem de eerste keer een tentoonstelling gehouden over de Belgische herder. Voordien waren wel enkele ruzies over het kleur, de vacht en andere eigenschappen van het ras.
Het uiterlijk is moeilijk te beschrijven. De Belgische herder heeft echter een licht skelet en een elegant uiterlijk. Een belangrijke eigenschap van het ras is dat hij zijn kop hoog houdt in een hoek van 90 graden. Het geeft hem vooral een edel uiterlijk.
Het grootste verschl met de allenbekende Duitse herder is dat deze heel wat rechthoekiger is. Dat betekend dat hij heel wat langer is dan dat hij hoog is. De Belgische herder daarentegen is heel wat meer in verhouding, wat hem een vierkantige vorm geeft. De schofthoogte van het ras is tussen de 60-66 centimeter. Het gewicht schommelt tussen de twintig en dertig kilogram.
Van veel typische aandoeningen, zoals heupdysplasie en elleboogdysplasie, heeft de hond geen last. Dit komt door zijn lichte skelet, wat voor een compacte bouw zorgt. Af en toe treedt epilepsie op, maar dat is eerder zeldzaam.
De gemiddelde levensduur van een Belgische herder bedraagt veertien jaar. Dat is ongeveer hetzelfde als de doorsnee hond.
De verschillende variaties
- Groenendaeler: Deze variant wordt vooral gekenmerkt door langer en donkerder haar dan het algemene ras. Hij heeft een intelligente en attente houding. Vooral zijn leergierigheid is heel erg opvallend. Bovendien is dit ras heel gehecht aan zijn baasje.
- Laekense herder: De Laekense herder verschilt vooral uiterlijk van de andere varianten. Hij heeft een ruwharige rossige vacht. De staart en snuit zijn wat donkerder en opvallend.
- Mechelse herder: In tegenstelling tot de Laekense herder heeft deze variant heel wat korter haar. Het vachthaar is wat zachter, maar is ook rossig van kleur. De snuit van de Mechelse herder is nog wat opvallender en donkerder dan de Laekense herder.
- Tervuerense herder: De Tervuerense herder lijkt het meest op de Groenendaeler. Het enige verschil is dat deze variant heel wat lichter van kleur is. De lange haren en de donzige staart zijn gelijk aan de Groenendaeler.
Deze honden mogen niet te veel geborsteld worden, omdat de vacht beschadigd zou worden. Tijdens de rui kan een grotgetande kam wel nodig zijn, maar dan word er best ook rustig gekamd.
Conclusie
De Belgische herder is zeker een geschikte hond voor huishoudens die wat tijd kunnen vrijmaken voor hun hond. Ook kinderen vormen geen probleem voor dit ras, aangezien hij heel kalm en leergierig is. Men kan deze hond dus opleiden tot de perfecte hond, die luistert naar zijn baasje. Een ideale gezelschapshond dus.