We raken maar niet zwanger

Inleiding

Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend: je vind de liefde van je leven, zoekt samen een eigen stekje en je wilt een kindje... Maar wat als de natuur hier anders over denkt?

Mama worden

Als klein meisje wist ik het al zeker: ,,Ik wil later mama worden."

Als 1 van de eerste

23 Waren we, toen de beslissing maakten om de pil de deur uit te gooien. We konden niet wachten om onze droom in vervulling te zien gaan. Mijn moeder heeft 5 kinderen en bij alle 5 was ze in no time in verwachting, dat zou bij ons dus ook wel zo gepiept zijn, dachten we. Ook waren we overal de eerste die aan dit avontuur begonnen, we waren de eerste die voor een kleinkind zouden zorgen en ook in de vriendenkring waren we de eerste die deze stap namen.

Toen ik na een maand gewoon ongesteld werd, dacht ik:,,Jammer, maar volgende keer beter, we moeten misschien nog vaker vrijen." Maar voor we het wisten waren we opeens een half jaar verder, nog steeds zonder resultaat. Vanaf toen zijn we gaan uitrekenen wanneer ik in mijn vruchtbare periode zat ,met behulp van ovulatietesten, die exact aangaven wanneer ik mijn eisprong zou hebben. ,,Dan moet het vast lukken."

6 maanden verder

Zes maanden en zes tegenslagen later waren we tot onze grote spijt nog steeds niet zwanger. En toen kwamen de vragen:,,Ligt het aan mij? Ligt het aan hem?" De volgende stap was een bezoek aan de huisarts, we hoopten dat die ons verder kon helpen. Ik werd doorverwezen naar de gyneacoloog, maar eerst moest mijn vriend zijn sperma laten nakijken.

Onderzoeken en alternatief

Een paar dagen later viel het verdict: zwak zaad! We hadden er vaak genoeg over gehoord, maar nooit was het in ons opgekomen dat het ons zou kunnen overkomen. Er brak een moeilijke periode aan: mijn vriend voelde zich schuldig en moest opgepept worden, maar dat was niet altijd makkelijk omdat ik zelf ook met zoveel verdriet zat.

Er volgden nog een aantal onderzoeken en toen kregen we het nieuws dat we aangewezen waren op IVF... Weer een klap die we moesten incasseren. Snel daarna hebben we de beslissing genomen om een pauze in te lassen, even weg van al die ziekenhuizen.

Omgeving

In die periode raakten de eerste mensen in onze omgeving zwanger... Niet gemakkelijk voor ons natuurlijk, maar we gunden anderen hun geluk en dan lieten we thuis als we alleen waren wel een traantje. Ondertussen hadden familie en kennissen die van onze kinderwens wisten allerlei tips voor ons: ,,Ga met je benen in de lucht liggen na het vrijen, ga op vakantie, denk aan iets leuks..." Tja, allemaal goed bedoeld natuurlijk, maar ook allemaal dingen die we allang geprobeerd hadden.

Leven oppakken

Toch doet deze pauze ons goed, het brengt ons echt rust en we weten op dit moment nog steeds niet of we ooit aan IVF zullen beginnen. Ik ben eigenlijk maar van één ding zeker en dat is dat ik ooit mijn moederliefde kwijt zal kunnen aan iemand, of dat nu ons eigen kindje is of een pleeg- of adoptiekindje, want één ding is zeker: ,,Ik wil later mama worden."