Zijn mijn ouders wel normaal
Normale ouders
Voor de meeste kinderen geldt, dat ze hun ouders normaal vinden. Pas als ze volwassen genoeg zijn om te begrijpen dat normaal niet bestaat, zullen kinderen gaan begrijpen dat hun ouders nooit normaal zijn geweest. Tot die tijd zullen ze vooral menen dat anderen kinderen rare ouders hebben. Helemaal omdat de meeste kinderen de eerste jaren van hun leven niet zoveel volwassenen van zo dichtbij meemaken als hun ouders.
⬇ Index
Ouders en Kinderen
Kinderen bestaan bij de gratie van biologische ouders. Wat kinderen van hun wereld vinden wordt vervolgens bepaald door de opvoeding die ze krijgen. In die opvoeding zit naast heel veel informatie over hoe je je hoort te gedragen ook informatie over hoe ouders gezien willen worden door hun kinderen. Hoewel veel ouders zullen zeggen dat het hun daar niet omgaat. Ze hebben tenslotte kinderen genomen, omdat …
Het probleem met de reden die genoemd wordt achter “omdat” is dat hij voor de meeste ouders gedurende hun leven verandert. Sommige van die redenen zullen waar zijn, maar vaker zullen die redenen vooral ingegeven worden omdat de meeste ouders eigenlijk niet precies weten waarom ze kinderen nemen. Een enkeling zal aangeven dat ze kinderen hebben omdat ze kinderen wilden hebben, vanuit een diep gevoel van binnen. Maar kijk eens naar al die vrouwen die nog snel even een kind nemen voordat hun biologische klok is afgelopen, omdat ze willen weten hoe het voelt om moeder te zijn. Je kind als middel om te zijn zoals verwacht wordt van vrouwen. Of wat te denken van al die vaders die na het eerste kind er eigenlijk al genoeg van hadden en er toen toch nog maar eentje hebben verwekt, omdat hun vrouw dat zo graag wilde. Omdat zij toch nog een keer dat gevoel wilde hebben een baby in haar armen te houden en de geur van een baby te ruiken. Of wat zou je zeggen van al die ouders die na vijfentwintig jaar, als al hun kinderen het huis uit zijn, plots een huisdier nemen omdat het huis zo leeg is. Dan kun je toch niet echt zeggen, dat ze kinderen hebben gekregen, omdat ze kinderen wilden. Dan kun je bijna stellen dat ze kinderen hadden omdat ze behoefte hadden aan onvoorwaardelijke aandacht, want veel anders kun je toch niet denken als een stel huisdieren voldoende is om de kinderen te vervangen. Want als het echt om de kinderen ging, dan zouden ze hun huis wel openstellen om kinderen die problemen hebben met hun ouders op te vangen.
Nu kun je wel stellen dat de beslissing om kinderen te nemen een moeilijke is. Om een ervaring te kunnen inschatten moet je hem namelijk al eens gehad hebben. Iets wat voor het hebben van kinderen nogal moeilijk is te realiseren. Je eigen kindertijd is namelijk niet echt een goede voorspeller voor het zijn van ouder. Voor een deel omdat je als kind een deel van de tijd je niet bewust was van wat er gebeurde. Voor de tijd dat je er wel bewust bij was, was het leuk, fijn, vervelend en verschrikkelijk, afhankelijk van hoe je je voelde en hoe je familieleden zich voelden.
⬇ Index
Kinderen en ouders
Kinderen zien echter niet de redenen die hun ouders hebben om kinderen te hebben. Ouders zijn er gewoon en zijn de eerste jaren van hun leven de norm op basis waarvan de rest van de volwassenen worden beoordeeld. Vandaar ook dat kinderen de ouders van hun vriendjes en vriendinnetjes vreemd kunnen vinden. Vandaar ook dat opa en oma en ooms en tantes gezien worden als speciale versies van pappa en mamma. Ze lijken namelijk op pa en ma, maar zonder al die regels.
De echte vraag of je ouders normaal zijn wordt dan ook vaak pas op latere leeftijd gesteld. Bijvoorbeeld als men zelf kinderen krijgt. Of als men zich bewust wordt van het feit dat men ook zelf keuzes mag maken en zelf mag bepalen wat men van de wereld vindt. Voor sommige mensen ligt dat tegenwoordig rond hun dertigste voor anderen rond hun veertigste, ook wel de midlife crisis genoemd. Vaak moeten mensen dan tot de conclusie komen dat hun ouders niet normaal zijn en zijzelf ook niet.
⬇ Index
Ouders
De enige conclusie die je als kind uiteindelijk kunt trekken over je ouders is dat ze niet normaal zijn. Ze lijken namelijk in niets op andere volwassenen, die je als kind tegenkomt. Vele ouders vertonen namelijk de vreemde eigenschap om hun eigen kinderen belangrijker te vinden dan andere mensen. Iets wat andere volwassenen helemaal niet vertonen. Bij de meeste volwassenen is het juist zo dat ze zichzelf belangrijker vinden dan andere volwassenen. Sommige vinden zichzelf zelfs zo veel belangrijker dan anderen, dat ze bereid zijn om die andere volwassenen op te offeren voor hun eigen belangen. Kijk maar eens naar de manier waarop de Amerikaanse politici in juli 2011 de belangen van hun partij belangrijker vonden dan de belangen van de Verenigde Staten als geheel. Zo belangrijk zelfs dat ze chicken durfden te spelen met de gezondheid van de Amerikaanse economie als mogelijk slachtoffer.
Ouders zijn dus niet normaal, want het zijn de enige volwassenen die hun kind een gezond en gelukkig leven toewensen. Waarbij sommigen zelfs bereid zijn om zich op te offeren voor de gezondheid en het geluk van hun kinderen. Zelfs als dat eigenlijk geen enkele zin heeft. Hoewel dat betekent dan dat ouders die zich willen opofferen voor hun kinderen normaal zijn, tenminste als je ze bekijkt als ouders.
⬇ Index
Extra
Afbeeldingen
Index van koppen
Normale ouders
Ouders en Kinderen
Kinderen en ouders
Ouders
Extra
Afbeeldingen
Index van koppen