Behandel me als volwassene

Volwassen

Volgroeid

Nu is het woord volwassen op zichzelf een vreemd begrip als je het hanteert voor mensen. De meeste mensen blijven zich namelijk hun hele leven ontwikkelen of dat nu is op het vlak van hun omgang met anderen of hun werk of hun persoonlijke ontwikkeling. Een mens is dus nooit vol wassen zoals een plant dat kan zijn. Hoewel dat in de letterlijke uitleg van het woord volwassen natuurlijk wel zit, want vol betekende tot het einde en wassen is een ander woord voor groeien. Dus volwassen betekent eigenlijk volgroeid, wat voor een mens natuurlijk een vreemd idee is, omdat een mens niet zijn lichaam is. Ons lichaam is niet meer dan ons vervoermiddel op deze planeet.

⬇ Index

Behandelen

Mensen zijn dus lichamelijk misschien wel volgroeid, maar zijn nooit volwassen als het gaat om hun menszijn. Want iedere ervaring die we hebben leidt tot verandering en in het ene geval tot afsterven en in het andere geval tot groei. Maar toch vinden we allemaal dat we als volwassenen behandeld moeten worden, terwijl we geen van allen volwassen zijn.

Het gevolg is dat we vooral spelen dat we volwassen zijn. Wat betekent dat we een bepaald idee hebben over wat volwassen zijn inhoud en aan de hand van dat idee invullen hoe we ons moeten gedragen. Maar wat nog veel belangrijker is, is dat ons idee over wat volwassen zijn inhoud gevolgen heeft voor hoe we denken dat we behandeld moeten worden. Waarbij we de ander die ons behandeld zoals we denken dat een volwassene behandeld moet worden als volwassen ervaren. Terwijl iedereen die ons niet behandeld volgens ons idee van hoe een volwassene behandeld moet worden zien als onvolwassen. Wat vaak leidt tot een reactie die net zo onvolwassen is. Waarmee we eigenlijk laten zien dat we niet volwassen zijn. Om een voorbeeld te geven:

Volwassen of niet

Ik ga met een kapot product naar de winkel, waarvan ik weet dat de schade mijn eigen schuld is. In de winkel ziet men dat de schade nooit een gevolg kan zijn van normaal gebruik en wil men mij geen garantie geven. De winkelier, die zojuist een hele vervelende ervaring heeft gehad, zegt:

“Meneer, ik vind u een oplichter. IEDERE GEK kan zien dat u die schade zelf veroorzaakt heeft. Als U DENKT dat ik mij door U LAAT OPLICHTEN dan bent U nog gekker dan ik al dacht dat u was. En als u nu niet snel mijn winkel verlaat, dan ROEP IK DE POLITIE.”

Natuurlijk is mijn reactie niet dat de ander gelijk heeft en dat ik mijn excuses aanbied, omdat ik de ander heb proberen op te lichten. Nee ik zeg iets in de vorm van:

“Roept u de politie maar, dan doe ik aangifte van belediging. HOE DURFT U MIJ EEN OPLICHTER TE NOEMEN. IK HEB HELEMAAL NIETS GEDAAN WAT DAT RECHTVAARDIGT. NEE, U BENT DEGENE DIE WAARDELOZE PRODUCTEN VERKOOPT.”

Dit is duidelijk geen volwassen gedrag, want dan zou ik niet ingaan op wat de ander zegt, maar wat hij uit. En wat de winkelier uit is dat hij heel erg boos en gefrustreerd is. In plaats daarvan laat ik de winkelier alleen maar zien dat zijn emoties dezelfde emoties bij mij oproepen. Iets wat helemaal niet volwassen is, maar juist een teken van kinderlijkheid. Want kinderen reageren op de emotie van anderen door die te kopieëren. Het enige verschil tussen kinderen en volgroeiden is dat de volgroeiden geleerd hebben om woorden te gebruiken om hun emoties te verbergen.

Veel te vaak behandelen we anderen dus zoals ze ons behandelen. Terwijl we eigenlijk als volwassenen instaat zouden moeten zijn om de ander te behandelen zoals we behandeld zouden willen worden. Zelfs als de ander ons niet behandeld zoals we behandeld willen worden.

⬇ Index

Behandel me als een volwassene

Goed bezien is het dus wat vreemd om van anderen te verwachten dat ze ons als volwassene behandelen, als we zelf niet instaat zijn om anderen te behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. Zo zou die winkelier uit het voorbeeld er veel beter aan gedaan hebben om te kiezen voor een andere reactie. Hij had veel beter de frustratie van de klant over het feit dat hij door zijn eigen fout iets kapot heeft gemaakt kunnen bevestigen, door vast te stellen dat het niet leuk is als je iets zelf kapot maakt.

Bonsai

Dan de klant te betichten van oplichting, zelfs als het dat wel is volgens de wet. Waarschijnlijk had hij dan als reactie van de klant een vraag gekregen hoe het apparaat gerepareerd kan worden en niet een scheldcannonade, waarin de klant zijn frustratie over zichzelf en de winkelier laat blijken.

Waar het bij een begin van volwassenheid dus eigenlijk op neerkomt is dat ik mezelf kan zien en wat de dingen die me overkomen met me doen. Waarna ik op een respectvolle wijze kan reageren, door de ander en mezelf in onze waarde te laten. Maar in plaats daarvan vinden we te vaak dat onze waarde bepaald wordt door hoe de ander ons behandeld. Maar als blijkt dat de ander niet voldoet aan wat wij verwachten aan waarde te ontvangen, dan is het huis te klein om onze verontwaardiging te tonen. Waarbij we ons niet afvragen waarom die ander ons niet waardeert en al helemaal niet waarom wij onszelf niet waarderen en vervolgens de ander niet waarderen.

⬇ Index

Conclusie

Maar zoals altijd is het schrijven over volwassen zijn en elkaar als volwassene behandelen iets heel anders dan ons volwassen gedragen. We weten tenslotte allemaal dat we onszelf moeten waarderen en niet onze waarde moeten laten bepalen door anderen. Toch vinden we het steeds weer moeilijk om onze waarde niet te laten bepalen door anderen en niet op basis van de waarde die anderen ons toekennen te reageren.

⬇ Index

Extra

Afbeeldingen

Index van koppen

Volwassen

Behandelen

Behandel me als een volwassene

Conclusie

Extra

Afbeeldingen

Index van koppen

Links