Mijn Suriname

Inleiding

Ik ben geboren en getogen in Nederland. Om precies te zijn ben ik een schapekop, geboren in Dordrecht. Mijn ouders zijn echte Surinamers en zij besloten op mijn 5e terug te gaan naar hun land. We hebben het dan over juli 1976. Op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk van Nederland en zij wilden helpen met de opbouw van de Republiek Suriname.

Geschiedenis van de kolonisatie in het kort

Suriname was van de Engelsen en is in circa 1667 veroverd door Zeeuwen. Deze hebben Suriname geruild voor Nieuw-Nederland, nu genaamd New York. Later werd Suriname nog even veroverd door Napoleon en heroverd door de Engelsen (daardoor rijdt men in Suriname nog steeds links). Ook Zweden deed nog een poging, maar Suriname bleef van de Zeeuwen, later van Holland. Suriname was heel geliefd bij landen omdat het belangrijk was voor de export van suiker, katoen en koffie. Helaas kan je als je naar de geschiedenis kijkt niet om de slavernij heen. Dat begon al toen Suriname nog bij Engeland hoorde, toen werden slaven uit West-Afrika door Portugezen naar Zuid-Amerika vervoerd. Na 1667 werd dit overgenomen door de Zeeuwen/Hollanders. Zij hebben naar schatting 550.000 slaven vervoerd voordat Nederland de slavernij op 1 juli 1863 eindelijk afgeschafte. Na de slavernij werden er bevolkingsgroepen uit India, China en Java naar Suriname gehaald als contractant om het werk over te nemen van de slaven. Zij hadden het er niet veel beter dan de slaven. Maar dankzij deze import is Suriname nu een multicultureel land.

Wonen in Suriname

Wij hebben ons gevestigd in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Mijn moeders oma, voor mijn broer en mij onze oma, remigreerde naar Suriname. Zij had nog een woning...nou ja een houten hut in Paramaribo, dus wij zijn in eerste instantie bij haar gaan wonen. Sanitair was er schaars. Aan de voorkant van het erf hadden wij een waterpomp, daar haalden we al het water vandaan. Wassen deden we dus in een teil. Later zou er op het erf een houten washok geplaatst worden. We staken dan een tuinslang door de opening van boven zodat we een soort douche hadden. Achter op het erf stond een houten hok met een soort bank waar een gat in zat. Daar kon je dan je behoefte op doen. Ik was nog te klein daarvoor en kon er invallen, dus ik mocht op de po. Onze volgende woningen waren van steen en hadden goed sanitair. De tuin van ons eerste huis bestond uit een groot bos. Heel leuk om verstoppertje te spelen, maar het was er ook best donker. Mijn moeder en ik vonden dat best eng. De tweede woning was een heel mooi huis op stelten, met een groot grasveld erachter dat onze tuin was. Daar omheen stonden oa. bananenbomen en kokosnotenbomen. Het was echt een fantastische plek. Helaas gingen mijn ouders toen uit elkaar, dus trokken wij (mijn moeder, broer en ik) weer in bij oma.

School in Suriname

Van de school in Nederland kon ik mij nog herinneren dat ik aan mocht trekken wat ik wilde. Dat was in Suriname wel anders. Daar droeg je een uniform. De jongens op de basisschool droegen een lichtblauw hemd en een korte donkerblauwe broek. De meisjes droegen een wit/rood geruite blouse en daarover heen een donkerblauwe jurk zonder mouwen. School begon geloof ik om 7 uur en je was om 12.30 weer uit. Dit omdat het 's middags te warm is. De schooldag op de Maria Hartmanschool, waar ik op school zat, begon altijd met het hijsen van de vlag en het zingen van het volkslied. Dat was in het Surinaams. Gelukkig werden de lessen allemaal in het Nederlands gegeven. Volgens mijn moeder sprak ik al snel Surinaams. Helaas kan ik mij daar weinig meer van herinneren. Ik versta het nog wel. De lessen op scholen in Suriname zijn overigens nog steeds in het Nederlands. Men is blijkbaar wel aan het onderzoeken of dat in de toekomst niet in het Engels kan. Dit omdat Suriname steeds meer affiniteit met de VS heeft. In Nederland heb je geen huiswerk op de basisschool, in Suriname wel. En ze zijn daar ook heel streng. Als je je huiswerk niet had gemaakt, kreeg je straf. Denk niet dat je dan 100 keer ik moet huiswerk maken of zo moest opschrijven. Nee, je kreeg slaag, met een lat op je hand. Ik kan mij nog herinneren dat ik een keer mijn huiswerk niet had gemaakt en brutaal was tegen de leraar. Ik werd naar de directeur gestuurd en die gaf mij zo'n pak slaag dat mijn hand open lag. Mijn vader is toen boos naar school gegaan om daar zijn zegje over te doen.

Terug naar Nederland

In februari 1980 werd er een staatsgreep gepleegd onder leiding van legerleider Desi Bouterse. Daarmee kwam eigenlijk een einde aan mijn rustige leven in Suriname. Na school moest je direct naar huis. Je zag overal militairen lopen met geladen wapens. Niemand vertrouwde elkaar meer. Er werd veel geroofd. Je mocht wel buitenspelen maar in de buurt van je woning. Er was ook een avondklok. Aan de ene kant spannend natuurlijk, maar het was minder gezellig. Het goede nieuws was dat mijn ouders weer bij elkaar waren. Mijn vader woonde ondertussen weer in Nederland en dankzij hem zijn wij in oktober 1980 weer teruggekeerd naar Nederland. Wij hadden onze Nederlandse paspoorten gehouden, dus dat maakte het ook makkelijker.

Suriname of Nederland

Ik voel mij Nederlander ondanks mijn Surinaamse roots waar ik ook heel trots op ben. Mijn ouders hebben ons nooit de taal geleerd, omdat ze wilden dat we goed Nederlands spraken. Dat is gelukt. Aan de telefoon hoort niemand dat ik donker ben. Maar ik vind het wel jammer dat ik geen Surinaams spreek en zo weinig over het land weet.

Vakantie in Suriname

In 1999 ben ik voor het eerst weer naar Suriname terug gegaan. Dan heb je natuurlijk nog de herinneringen van je kindertijd. Alles zag er toen anders uit. Dat mooie grote huis waar we gewoond hadden, was eigenlijk best een kleine woning. De tuin was wel groot. Het bos achter het andere huis was ook nog steeds eng. In mijn gedachten was Paramaribo heel groen en rustig. Daar was niks van over. Er was heel veel autoverkeer en ik vond het nu volgebouwd. Overal stonden er huizen. En wat was het er warm! Ik kon vroeger toch echt de hele dag buiten voetballen en rennen zonder last van de warmte te hebben. Nu had ik na een stap al last van de warmte. Maar dat kon ook komen, omdat ik wat ouder was. Het was heel indrukwekkend om het land weer terug te zien na zoveel jaar. En niet te vergeten om je familie weer te zien. In november 2010 ben ik met mijn partner weer terug gegaan naar Suriname. Dit keer met een groepsreis. We zouden familiebezoek combineren met een rondreis. Mijn vriendin was nog nooit naar Suriname geweest en ik was nog nooit in de jungle geweest. Dus voor ons allebei een hele ervaring. Paramaribo was naar mijn gevoel nog drukker geworden als 11 jaar daarvoor. Ik was dan ook blij dat we de drukte achter ons konden laten toen we de jungle ingingen. Ik had het gevoel dat we in Afrika waren en dat de tijd stil was blijven staan. Wat is het daar mooi!

Aanrader

Suriname is echt een land waar je met een gerust hart naar toe kunt op vakantie. Wij hebben de laatste reis via een reisorganisatie gedaan wiens naam ik niet zal noemen, omdat wij daar niet zo over te spreken zijn. Maar je kunt er ook voor kiezen om hier de reis en accomodatie te boeken en in Suriname zelf excursies te regelen. Iedereen spreekt over het algemeen Nederlands, alleen in de jungle spreken ze de taal niet. Maar als je daar een goede gids hebt, kan die in de jungle alles vertalen. Het is altijd warm in Suriname. Je hebt er geen seizoenen, wel droge- en regentijden. En je kan natuurlijk heerlijk eten in Suriname.

Tips

Suriname heeft de Surinaamse dollar als munteenheid. Je kan in Nederland geen euro's daarvoor inwisselen. Dat kan enkel in Suriname. Je bent daarom geneigd om direct op vliegveld Zanderij SRD's te pinnen. Niet doen. Als je ze echt nodig hebt om naar je hotel te komen, neem dan zo weinig mogelijk op. De koers van de banken is namelijk lager dan die van de cambio's (wisselkantoren) die her en der in Paramaribo aan de kant van de weg gevestigd zijn. Doe hierover navraag bij het personeel van de accomodatie waar je verblijft. Taxi's, die in Suriname niet altijd herkenbaar zijn, hebben geen taximeter en ook geen navigatiesysteem. Dus vraag altijd voordat je instapt hoeveel het je gaat kosten. En probeer zelf al te achterhalen bij bijvoorbeeld het hotel, waar de straat is waar je heen wilt. Dan kan je indien nodig extra informatie geven aan de chauffeur.

Interessante websites voor als je besluit een reis naar Suriname te boeken:

Aanvragen visum

Remigratieboek Suriname

Colourful Suriname

Reisverhalen uit Suriname

Hotel Torarica

Restaurant Cafe 't Vat

Green Tours and Travel Suriname

Appartementen en kamers

Surinameholidays


Reacties (0)

Reageer
Geen resultaten gevonden