Wie is Jimmie Vaughan

Inleiding

Jimmie_Vaughan_Out_There.jpg
 

Zijn naam doet elke rechtgeaarde bluesliefhebber watertanden. Jimmie Vaughan (Alabama, Texas 1951) de oudere broer van Stevie Ray Vaughan, is ongetwijfeld een van de beste gitaristen die momenteel in Austin, Texas de dienst uitmaken. Hoog tijd dus om deze bijzendere snarenvirtuoos die altijd in de schaduw van zijn jongere broertje is blijven staan eens in het zonnetje te zetten.

B.B. King

B. B. King (zie ook: BB King) zei ooit "Waarom duizend noten spelen als je het ook met één kunt zeggen?" Voor Jimmie Vaughan een retorische vraag. Gitaristen die het publiek proberen te imponeren met razendsnelle vingeroefeningen zijn aan hem niet besteed. Hij cultiveert een gitaarbehandeling waarbij hij met een minimum aan middelen een maximum aan zeggingskracht weet opte roepen. Jimmie beseft als geen ander dat een artiest door zijn spel strategisch te doseren veel meer kan zeggen. Dat verklaart meteen de reden waarom in zijn ruim vier decennia omspannende loopbaan een volstrekt unieke en uit duizenden herkenbare stijl heeft weten te ontwikkelen.

The Fabulous Thunderbirds

De in Dallas, Alabama geboren Jimmie raakt al op prille leeftijd verknocht aan de muziek. Op de gitaar die hij voor Kerstmis krijgt, probeert hij de country & western liedjes waar zijn ouders naar luisteren na te spelen. Als hij later voor het eerst Jimmy Reed op de radio hoort beseft hij niet dat dit een totaal ander soort muziek is. Die kinderlijke onbevangenheid legt de basis voor zijn veelzijdige speelstijl waarbij hij zich weinig aan afgebakende categorieën gelegen laat liggen. Het komt ook goed van pas als hij toetreedt tot The Fabulous Thunderbirds waarvan hij samen met zanger/mondharmonicaspeler Kim Wilson jarenlang de spil van zal vormen. Met frisse vernieuwingsdrang en tomeloze energie produceert dit stelletje jong honden de meest zinderende Texas/Louisiana dansblues en r&b die er in die tijd voorhanden is.

Blues

In 1989 verlaat Jimmie Vaughan echter abrupt The Fabulous Thunderbirds en gaat op de solo toer. Pas nu komt zijn zorgvuldig uitgebalanceerde stijl tot volle wasdom. De cd Out There mag gezien worden als een van de ijkpunten in zin oeuvre. Het bevat een warmbloedige mengeling van loom groovende, subtiele blues (zie ook: Blues), soul en gospel. Zijn gitaarspel is als vanouds groots, maar wat ook opvalt is dat zijn zang aan soul gewonnen heeft en dat hij zich steeds meer manifesteert als een uitstekend songschrijver. Stilistisch ligt deze plaat in het verlengde van zijn duo-project met broer Stevie Ray, Family Style. Jimmie Vaughan heeft zijn natuurlijke muzikale biotoop eindelijk gevonden.

Stevie Ray Vaughan

Jimmie_Vaughan_Family_Style.jpg
 

Hoewel zijn jongere broer Stevie Ray veel bekender is geworden heeft Jimmie hem zijn succes nooit misgund. Hij bracht hem de grondbeginselen van de blues bij en leerde hem de meest elementaire akkoorden. Tijdens het laatste optreden dat de twee broers samen gaven, deelden ze het podium met een sterrenband van grootheden als Robert Cray, B.B. King, Buddy Guy, Dr. John en Art Neville. Vijf jaar na de dood van Stevie Ray in 1990 komt dezelfde club op instigatie van Jimmie weer bij elkaar om eer te betonen aan de overleden meestergitarist. Het resultaat is de indrukwekkende live-registratie A Tribute T Stevie Ray Vaughan. Jimmie zal in de jaren daaropvolgend geen gelegenheid onbenut laten om zijn jongere broer te memoreren of zoals hij het zelf meermaals gezegd heeft: "Elke noot die ik speel is voor mijn broertje."

Jukebox

Nadat hij negen jaar via het platenfront weinig van zich heeft laten horen verrast hij in 2010 plotsklaps vriend en vijand met de prachtige cd Plays Blues, Ballads And Favorites. Voor dit album selecteerde hij een aantal persoonlijke favorieten uit de rijke Amerikaanse muziekhistorie, aangevuld met één nummer van eigen hand (Coming & Going). Daarnaast speelt hij gloedvolle vertolkingen van onder meer Jimmy Reed, Charlie Rich, Johnny Ace, Roscoe Gordon en Little Richard zonder daarbij al te veel op hun geijkte werk terug te vallen. Voor de gelegenheid heeft de gitarist zich omringd met een uitgelezen groep musici waaronder de vermaarde Hammond speler Bill Willis en Lou Ann Barton die een meer dan verdienstelijke vocale hoofdrol vervult. Het was blijkbaar een inspirerende aangelegenheid want koud een jaar later verschijnt er een tweede deel van deze jukebox vol pretentie- en tijdloze rootsmuziek. Op dit niveau kan Jimmie Vaughan nog jarenlang mee.

Weetjes

  • Op 16-jarige leeftijd speelt Jimmie Vaughan met zijn eerste bandje in het voorprogramma van Jimie Hendrix (zie ook: Jimi Hendrix). Hij ruilt zijn wahwah-pedaal met die van Jimi Hendrix omdat diens exemplaar stuk is. Later geeft hij het apparaat aan Stevie Ray cadeau die hem na reparatie nog gebruikt heeft
  • Het vertrek van Jimmie Vaughan uit The Fabulouis Thunderbirds kwam als een donderslag bij heldere hemel. Naar verluidt ging er een fikse ruzie met Kim Wilson aan vooraf die zich naderhand in de pers nog al laatdunkend over Jimmie heeft uitgelaten. Zelf zwijgt de gitarist in alle talen over deze affaire
  • Het album Family Style verscheen enkele dagen nadat Stevie Ray Vaughan verongelukte bij een helikopterongeluk
  • In zijn loopbaan wint Jimmie maar liefst vier Grammy Awards
  • In 2008 ondersteunt hij met zijn muziek een speech van de republikeinse presidentskanditaat Ron Paul. Dat kost hem een aantal goede vrienden
  • Jimmie is goed bevriend met steracteur Dennis Quaid met wie hij samenwerkt in Great Balls Of Fire!, de biografische film over het leven van rock & roll pianist Jerry Lee Lewis
  • In de film Blues Brothers 2000 (1998) figureert hij naast B.B. King als lid van de fictieve band The Louisisana Gator Boys

Discografie

Jimmie_Vaughan_Plays_More_Blues_Ballads_And_Favorites.jpg
 

The Fabulous Thunderbirds

  • The Fabulous Thunderbirds (1979)
  • What's The World (1980)
  • Butt Rockin'(1981)
  • T-Bird Rhythm (1982)
  • Tuff Enuff (1986)
  • Hot Number (1987)
  • Powerful Stuff (1989)

Vaughan Brothers

  • Family Style (1990)

Diverse Artiesten

  • A Tribute To Stevie Ray Vaughan (1990)

Solo

  • Strange Pleasure (1994)
  • Out There (1998)
  • Do You Get The Blues? (2001)
  • On The Jimmy Reed Highway (duo-plaat met Omar Kent Dykes van Omar & The Howlers/2007)
  • Plays Blues, Ballads & Favorites (2010)
  • Plays More Blues, Ballads & Favorites (2011)

Reacties (0)

Reageer
Geen resultaten gevonden