Is pasta gezond en vriendelijk voor de lijn

Inleiding

Deegwaren en pasta, te mijden want stevige dikmakers? Pasta, een belangrijke leverancier van (slechte) cholesterol en meteen dus ook mede-verantwoordelijk voor het fors stijgend aantal hart-en vaatziekten in onze geïndistrualiseerde landen? Rond pasta ontstonden door de eeuwen heen heelwat mythes, maar feit is dat de jongste jaren steeds meer en meer lekkerbekken zich door deze "vlugge hap" laten verleiden. Ten onrechte?

Marco Polo of... de Arabieren

Wanneer voor de eerste keer pasta werd gegeten, kon men tot hiertie nog niet achterhalen. Uit de overlevering leren we dat het Marco Polo was die, aan het einde van de dertiende eeuw, pasta meebracht van zijn tocht vanuit Azië naar Europa en de lage landen. Pasta werd toen beschouwd als voedsel voor de armen, en dat bleef lange tijd zo. Over de herkomst ervan bestaat echter lang geen eensgezindheid. Velen zijn dan immers van mening dat het uitgerekend de Arabieren waren die, tijdens hun veroveringstochten in de twaalfde eeuw, als allereerste een gekookte, noedelachtige pasta introduceerden in Sicilië. Wat wél vaststaat is dat deegwaren in het algemeen en pasta in het bijzonder alsmaar sterk aan populariteit winnen. Vandaag eten zowel Nederlanders als Belgen haast zoveel pasta als...aardappelen. Pasta bleef daardoor niet uitsluitend een Italiaans gerecht. Het wordt vandaag de dag wereldwijd naar binnen gewerkt. De export van deegwaren en pasta nam zo'n geweldige proporties aan, dat nu zelfs Italië verplicht is tarwe in te voeren om op die manier aan de wereldwijde vraag naar pasta te kunnen voldoen.

Combinatie van deeg van bloem en eieren

Pasta wordt in eerste instantie gemaakt met deeg van bloem, gemengd met water. De Italianen uit het noorden geven echter nog steeds de voorkeur aan pasta, verrijkt met verse eieren. Deze maken het deeg elastischer, sterker en zachter en verrijken de voedingswaarde van de pasta aanzienlijk. Oorspronkelijk werd deze eierpasta niet in de fabriek, maar thuis en dus vers gemaakt. Het is pas in de twintigste eeuw dat de productie van eierpasta, steeds populairder, commercieel werd aangepakt. Bij de betere klasse werd de pasta meestal opgediend met een vleesvulling en (verse) tomatensaus. Een groot gedeelte van de voedingswaarde wordt hoofdzakelijk bepaald door de keuze van de bloemsoort. Traditioneel wordt voor de productie van pasta een harde tarwesoort gebruikt, de semolina. Deze harde tarwe levert een hoogwaardige pasta. Deze tarwe is bijzonder rijk aan gluten, een eiwit dat hoofdzakelijk voorkomt in rogge, tarwe, haver en gerst. Niet iedereen verdraagt deze gluten even goed. Er wordt dan ook heelwat pasta uit andere graansoorten gemaakt. Deze leveren meestal een meer plakkerige pasta op, met als grote voordeel dat ze zo goed als glutenvrij zijn. Dat is een bijzonder goed alternatief voor slachtoffers van coeliakie, een allergische reactie voor gluten. Daarnaast bestaan er eveneens meergranenpasta's en volkorenpasta's, veruit de voedzaamste. Volkorenpasta's zijn immmers een bron van vezels en zemelen en verkleinen het risico op hart-en vaatziekten, diabetes en bepaalde soorten kankers.

Trage energie-opname en cholesterolvrij

Pasta is een bron van complexe koolhydraten, gemiddeld zo'n zeventig gram per honderd gram pasta. Deze koolhydraten zorgen voor een opvallend trage energie-opname en een lage bloedsuikerspiegel. Pasta is daardoor ideale voeding voor al diegenen die sportieve (top)prestaties moeten leveren. Het bevat ook bijzonder weinig vetten en eiwitten. Dat betekent dat het eten van pasta geen enkel risico betekent vOOR een verhoging van het (slechte) cholesterolgehalte in ons bloed. Pasta is zelfs cholesterol-vrij.

Rijk aan vitaminen

Pasta is ook een belangrijke leverancier van vitaminen. Honderd gram volkorenpasta levert zo'n 35 procent van onze dagelijkse behoefte aan vitamine B1 en meer dan de helft van de dagelijkse behoefte aan vitamine B3. Dat is niet alles, want pasta is ook rijk aan magnesium, fosfor en ijzer, allen broodnodig voor het versterken van onze weerstand en het verhogen van ons prestatievermogen.

Voldoende plaats om te bewegen

Pasta is snel klaar én eenvoudig te bereiden. Voor het bereiden van een niet plakkerige en overgare pasta, moet men niettemin enkele belangrijke regels in acht nemen. Pasta heeft voldoende plaats nodig om te bewegen. Er is minstens één liter water nodig per honderd gram droge pasta. Om te vermijden dat de pasta gaat kleven, moet men tijdens het koken de pasta regelmatig roeren. Zout voeg je aan het water toe na het koken en voor men de pasta aan het kokend water toevoegd. Een scheutje olijfolie in het water doet wonderen. En er is niets waarmee men pasta niét kan combineren:vlees, vis en verse groenten à volonté, het kan allemaal. Ook al eten de Italianen pasta bij voorkeur met veel verse groentjes en kruiden en... zonder gahakt.

Conclusie

Pasta is zoveel méér dan een snelle en gemakkelijk te bereiden hap. Het is een bron van vezels, koolhydraten, vitaminen en mineralen en een uistekend wapen in de strijd tegen verschillende kankers, hart-en vaatziekten en diabetes. Dat pasta een dikmaker zou zijn is een fabeltje, het is zelfs vet-en cholesterol-vrij.