Filmreview The Kiterunner-De vliegeraar: Er is een manier om het goed te maken…

De Samenvatting

Het verhaal gaat over een innige vriendschap tussen de kinderen Amir en Hassan, die een abrupt einde heeft. Amir en Hassan groeien op in Kabal, de hoofdstad van Afghanistan. Amir is de zoon van Baba, een invloedrijke zakenman in Kabul. Hassan is de zoon van de bediende Ali en is tevens een bediende en woont aan het huis van Baba.

De gezamelijke band tussen de twee komt voort uit het dag en nacht met elkaar optrekken. Bij het jaarlijkse evenement vliegeren, waarbij het doel is de vliegerlijnen van de anderen vliegeraars door te snijden en vervolgens met de laatste ongeschonden(en dus de winnaar) vlieger over te blijven, gebeurd iets ergs. Hassan, die altijd voor Amir opkomt wanneer hij wordt gepest door de grotere pestkop Assef, rent achter de laatste vlieger die is doorgesneden tijdens het finaleduel. Hem wordt gedreigd door Assef de vlieger af te geven in ruil om met rust gelaten te worden. Hassan, de trouwe bediende, wil zijn loyaliteit bewijzen aan Amir door de vlieger stugweg te houden en wordt anaal vernederd door Assef. Amir ziet dit alles achter een muurtje en rent weg, Hassan ziet Amir echter nog op het laatste moment.

Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met de twee en Ali en Hassan vertrekken snel bij Baba vandaan, terwijl Ali al zijn hele leven daar heeft gewoond.

Het land wordt ingevallen door de Russen, Baba en Amir moeten vluchten. Ze kunnen vluchten naar het buurland Pakistan. Hierna is er een flashforward naar Amerika. Amir is volgroeid en schrijft boeken, terwijl Baba in een benzinestation werkt. Amir wordt verliefd op de beeldschone Soraya die hij ontmoet op de markt (Amir en Baba werken als bijbaantje in het weekend op de markt). Soraya is echter de dochter van generaal Sahib die het niet op prijs stelt dat er achter zijn rug om met zijn dochter wordt geflirt.

Plotseling gaat het slecht met Baba, zijn gezondheid laat hem in de steek. Hij hoest bloed en verzwakt. Als laatste gunst vraagt Amir aan Baba om een eerwaardig bezoek te brengen aan generaal Sahib om zijn dochter de hand te vragen. Niet veel later na het huwelijk overlijdt Baba. Amir is echter al deze tijd, sinds de breuk met Hassan, kapot geweest van zijn lafheid tegenover Hassan en heeft er een trauma aan overgehouden Hij is de problemen van zich af gaan schrijven en de gebeurtenis flitst nog vaak door zijn hoofd.  Niet veel later krijgt Amir te horen van Rahim Khan(een oude vriend van Baba, die in Afghanistan/Pakistan is gebleven) dat Hassan is overleden en er een manier is om de problemen tussen hen goed te maken.

Hij vertrekt naar Afghanistan waar de Russen zijn verjaagd door de Taliban. Ze voeren een streng regime, waarbij mensen moeten neerkijken wanneer Taliban langskomt en er elke week in het openbaar executies plaatsvinden tegen zogenaamde “zondigen”.

Hierna blijkt dat Hassan een zoon had, Sohrab, die nu wees is geworden. Wanneer Amir naar het weeshuis gaat blijkt Sohrab echter te zijn meegenomen door de Taliban. De Taliban neemt om de week een kind mee, soms komen ze terug, soms niet. Amir gaat naar zijn ouderlijk huis om de herinneringen op te halen, er blijkt een hoofdkwartier van de Taliban in te zitten, Sohrab is ook aanwezig. Assef blijkt de leider te zijn van de rebellen.

Er volgt een gevecht waarin Amir het onderspit delft, maar Sohrab weet op het laatste moment met zijn katapult (het wapen waarmee Hassan vroeger Amir verdedigde) het oog van Assef te beschieten en raakt.

Ze ontkomen aan de achtervolgers en Sohrab wordt opgenomen in zijn nieuwe pleeggezin, hij is nog erg stil, maar wanneer Amir een vlieger voor hem koopt en gaan vliegeren glimt er iets op in Sohrab zijn ogen. Amir en Sohrab snijden een andere vlieger en Amir rent erachteraan met de woorden: “Voor jou doe ik alles”. Dit is tevens de eindscène van de film.

Het Eindoordeel

Ik denk dat het knapste aan deze film is dat zulke jonge kinderen (de jonge Hassan en de jonge Amir), zulke enorme acteerprestaties kunnen leveren. Het omgaan met problemen waar volwassen eigenlijk alleen maar mee kampen, wordt enorm sterk vertolkt in de film.

Bovendien is het camerawerk erg goed, het zijn rustige beelden (de films van tegenwoordig flitsen vaak teveel waardoor ze onrustig worden) en je wordt meegesleurd in het verhaal door de sterke uitdrukking der emoties. Eén minpuntje, bij de vliegerscènes zie je wel dat het computeranimatie is, maar daar zullen de meeste mensen zich niet aan storen.

Naast deze zaak zijn voor veel mensen de emoties in de film erg sprekend, zoals hechte vriendschap, onmacht en verdriet, waardoor je mee wordt getrokken in het verhaal.

Het plot is ook heel erg sterk, er zijn wendingen die je totaal niet verwacht, zoals de dood van Hassan. Bij de meeste films komen de twee wel weer bij elkaar.Ondanks dat ik al bijna alles heb verklapt van de film is het nog zeker de moeite waard om hem te kijken, de film heeft namelijk iets weg van een levensles die je niet op papier kan verwoorden. Bekijk dit prachtig schouwspel!