Verslavingen en de impact op omgeving

Inhoud

Verslavingen heb je in allerlei vormen, fases, en groote. Hiebij mijn inzicht en ervaringen hoe een verslaving impact kan geven op een eigen leven en het leven om de persoon heen.

Bestaat de vraag: Wanneer is iemand verslaafd?

Ieder mens heeft weer een andere definitie over het woord verslaving. Wanneer is iemand verslaafd? Naar mijn mening wanneer betreffend middel herhaaldelijk voor komt in iemands leven. Op het moment dat de verslavingsvorm een primaire behoefte is. Er kan getwist worden of de persoon controle heeft over het middel, of het middel controle heeft over de persoon. Alcohol is bijvoorbeeld een toegankelijker middel dan drugs. Mensen kijken niet gek op als iemand een biertje teveel pakt. Hoe zit dat met de kijk op jongeren die experimenteren met drugs? Hoe dan ook. Met alle middelen waar je verslaafd aan kan raken, moet mee uitgekeken worden. Hoe kan je namelijk zelf over controle oordelen als je opeens niet in een realistische staat bent van denken?

Verslaving maakt vriendjes met stress en negativiteit:

Mij is opgevallen dat er meer dan alleen een verslaving bij komt kijken. Mensen doen alles onbewust of bewust met een reden. Zo ook bijvoorbeeld een biertje meer als de stress met vrouw lief te groot wordt, of wanneer je ontslagen bent. Zo lijkt de reden soms dus veel op onmacht. De situatie die je niet denkt aan te kunnen met je gevoel. Het gepieker. De angst om erbij stil te blijven staan en een negatieve ervaring verwerken laten je al snel dingen doen om even aan de werkelijkheid te ontvluchten. Bij deze manier wordt een verwerkingsproces stopgezet. Want een verandering en daarbij het verwerken doet immers pijn en kan heel confonterend zijn. De stress vervaagd al snel als sneeuw voor de zon en dat schept een kans op gevaar om erin stil te blijven staan. Een verslaving kan er dus ook insluipen als een proffesionele scherp schutter zonder dat men weet dat hij er is.

Zo kan verslaving ook horen bij onzekere jongeren die ergens bij willen horen. Simpel weg om geaccepteerd te worden en zo uit te sluiten op kans van pesterijen. Want pesterijen brengen natuurlijk een hoop stress en negativiteit mee! Uiteindelijk kunnen de vette feesten niet zonder een middel. Ten eerste omdat de omgeving waarin je je begeeft in dit vlak, altijd middelen bij zich hebben en zo zeer ook ermee bezig te zijn met zichzelf en hun omgeving. Ten tweede wordt het uiteindelijk een gewoonte om niet meer nuchter uit je dak te kunnen gaan of nuchter plezier te beleven. Men voelt zich op een feest niet meer zichzelf zonder een middel en ervaart de situatie erg onzeker.

Verslaving in primaire behoefte:

Een verlaving is op zijn ergst als men het zover heeft laten komen dat men het als het ware geaccepteerd heeft. Het hoort gewoon erbij. Het is niet anders dan eten. Het is een behoefte die tevreden gehouden moet worden. Mensen verkopen hun hele inboedel of gaan stelen etcetera om te kunnen eten van dit middel. Het is zelfs zo dat als je na lang en intensief gebruik in een keer stopt met deze verslaving, het zelfs zon impact kan geven dat je eraan kan dood gaan. Deze mensen beschouwen dit als hun leven. Wat ik heb opgemerkt aan personen die langdurig en intensief bezig zijn hiermee is dat zij zelfs geen ander onderwerp meer kennen in sociale kringen om erover te praten. En dat in de zin alsof het normaal en geaccepteerd is.

Impact op omgeving:

Een verslaving heeft grote impact op de persoon zelf en kan de persoon in negatieve zin totaal veranderen (zonder dat hij of zij dat misschien doorheeft). Het is zelfs zo dat mensen bij langdurig aanhouden of extreem veel gebruik, waanbeelden eraan kunnen overhouden, of blijven hangen in een 'trip', schichofrenie kan hiertoe ook ontstaan. Dit heeft natuurlijk ook veel impact op de omgeving van de persoon. Bijvoorbeeld de vriendin of de familie. Onmacht speelt een grote rol omdat je liefde voor deze persoon hebt en graag wilt helpen maar niet weet hoe of de verlaafde niet kan bereiken. Het is een groot gevecht om door te komen en ook daadwerkelijk verandering te zien.

Hoe kan men toch helpen:

Probeer zelf zoveel mogelijk informatie te verkrijgen bij instanties, op het internet of bij de persoon zelf. Laat merken dat je intresse in de persoon hebt om zo achter de informatie te komen hoeveel en wat hij of zij gebruikt. Soms is het moeilijk om de persoon uit te laten praten vanwege de onmacht. Het beste is om te blijven luisteren, hoe pijnlijk ook. En geen vijandige houding op te stellen. Verandering is pas echt mogelijk als de persoon in kwestie ook echt inziet dat er een probleem is en hij of zij niet gelukkig is met de situatie. Als de persoon wilt veranderen voor iemand anders kan dit wel enig effect hebben maar op lange termijn is de kans groot op een terugval. Als er geen bereik is in communicatie kan men een band scheppen of een opening maken door een brief te schijven. Daarnaast schept het altijd een band en 'tot elkaar komen' om wat te ondernemen met deze persoon. Bijvoorbeel een wandeling. Laat uw angst en woede niet de hoofdtoon spelen maar zorg ervoor dat de persoon in kwestie zich vertrouwd voelt met u.