IMF: Internationaal Monetair Fonds

IMF: Internationaal Monetair Fonds: inleiding

IMF: Internationaal Monetair Fonds

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een organisatie voor monetaire zaken over de hele wereld.

Deze is samen met de Wereldbank in 1944 met het systeem van Bretton Woods opgericht in het kader van het wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, en werd in december 1945 voor het eerst officieel in werking gesteld door 29 nationale regeringen.

De Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een gespecialiseerde organisatie van monetaire zaken van de Verenigde Naties.

IMF: Internationaal Monetair Fonds: werkzaamheden

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is de VN-organisatie die de stabiliteit van het internationale monetaire systeem in de gaten houdt. Om deze stabiliteit te behouden en financiële crises te voorkomen analyseert het IMF nationale, regionale en mondiale economische en financiële ontwikkelingen. Ook biedt het IMF hulp bij het beteugelen van economische crises.

Het IMF adviseert haar lidstaten over het te voeren financieel beleid. Daarnaast biedt het IMF tijdelijke financiële hulp om tekorten op de betalingsbalans van de lidstaten te corrigeren. Ook zorgt het IMF voor technische assistentie en training aan landen die hulp nodig hebben bij het opbouwen van betrouwbare instituties.

IMF: Internationaal Monetair Fonds: doelstellingen

De doelstellingen van het IMF (Internationaal Monetair Fonds) zijn als volgt te formuleren:

  • Bevorderen van internationale monetaire samenwerking
  • Vergemakkelijken van expansie en evenwichtige groei van de internationale handel
  • Tijdelijk beschikbaar maken van haar algemene bronnen voor leden die in betalingsproblemen verkeren
  • Verkorten van de duur en verminderen van de omvang van onevenwichtigheden in de betalingsbalansen van leden.

IMF: Internationaal Monetair Fonds: de middelen

1 - De grootste bron van middelen zijn hun eigen middelen: het eigen kapitaal van de instelling. De lidstaten moeten 'lidgeld' (quota) betalen bij de toetreding tot het IMF. Bij de vaststelling van de quota wordt er rekening gehouden met het BBP, de transacties op de lopende rekeningen en met hun reservepolitiek. Om de vijf jaar worden de quota's herbekeken en eventueel aangepast. De lidstaten mogen 75% van hun quotum in hun eigen nationale valuta storten, tenminste 25% moet in internationaal aanvaarde valuta's worden betaald.

2 - Hoe hoger de quota, hoe meer stemrecht een lidstaat krijgt. Dit maakt dat de stemmingsmacht van de verschillende lidstaten zeer ongelijk verdeeld is.

3 - Het IMF kan ook leningen aangaan bij zowel private als bij officiële instellingen.

IMF: Internationaal Monetair Fonds: verdere toelichting op de middelen van de IMF

Het IMF leent geld uit aan lidstaten die met betalingsproblemen te kampen hebben: als een land er niet in slaagt om voldoende buitenlands geld te verdienen door de uitvoer van goederen of diensten om alles te kunnen betalen wat het importeert, kan het een beroep doen op het IMF. In ruil daarvoor moeten landen die deviezen lenen, instemmen met een pakket van economische hervormingen die tot doel hebben om op de lange duur tot een evenwichtige betalingsbalans te komen.

Deze economische hervormingen bestaan voornamelijk uit: verhogingen van de belastingen, verlagen van de overheidsuitgaven, privatiseren van staatsbedrijven en dereguleren. Door de betalingsbalansproblemen op te lossen verminderen de wisselkoersschommelingen en wordt het internationale betalingsverkeer gemakkelijker. Het IMF gelooft dat vrijere wereldhandel en een betere integratie van landen in de wereldeconomie leidt tot minder betalingsbalansproblemen.

Vertoont de betalingsbalans van een lidstaat een tijdelijk tekort, dan kan het valuta's lenen van het IMF in ruil voor de eigen valuta. Dat is "op het IMF trekken". Het recht op deze bevoegdheid heet trekkingsrecht. Trekkingsrechten kunnen onvoorwaardelijk en voorwaardelijk zijn. Zonder dat het IMF daar voorwaarden aan koppelt, mogen de landen die aangesloten zijn en een tekort hebben aan deviezen, 25% van het door henzelf gestorte quotum opnemen in deviezen. Men zegt dan dat er getrokken wordt in de reserve tranche. De reserve tranche stijgt wanneer andere landen de valuta van het lid bij het IMF aankopen.

Als een land nog meer moet lenen, wordt getrokken in de krediet tranche. Deze trekkingsrechten zijn voorwaardelijk, omdat het IMF aan het betrokken land eisen stelt m.b.t. het te voeren economisch beleid, om zodoende de betalingsbalansproblemen op te lossen. Een lid dat op het IMF trekt, moet binnen de 3 à 5 jaar zijn eigen valuta terugkopen. Er geldt dus een terugkoop verplichting, het geleende bedrag moet afgelost worden.

Gerelateerde artikelen over: financieel en maatschappij