Geboorte van baby en relatiedip

Van babygeluk naar relatieproblemen

Hoera er komt een baby. Iedereen blij: mama, papa, ouders, grootouders, collega's, vrienden, iedereen wenst je proficiat met de toekomstige . Waarom dan deze titel want die voorspelt niet veel goeds. Omdat de komst van een baby of de zoveelste baby al veel relaties om zeep heeft geholpen. Daarom dit artikel. 

Baby geboren

Situatieschets: de baby is geboren. Laat er ons maar van uitgaan dat hij/zij gezond is. De bevalling is voorspoedig verlopen. Je bent die dikke buik en alle andere ongemakken (bijna) kwijt en het nieuwe leven met zijn drietjes (of vier of vijf) begint. Het leven van zowel papa als mama zal nooit meer hetzelfde zijn. Als ouders/partners krijgen jullie er zorgen en verantwoordelijkheid bij. Daar moet je geleidelijk in groeien. Het tempo daarbij wordt bepaald door die kleine spruit.

En dan krijg je de vraag: hoe is het met jullie relatie?

Of dat nu bij de consultaties bij het (Belgische) Kind & Gezin is, of in Nederland (onbekend): deze vraag stellen de begeleiders niet zo maar! Althans: ik schrok ervan. Wat vraagt die mevrouw nu? Waar bemoeit ze zich mee? Wat weet zij over 'onze' relatie? Bedenk dan dat zij 'ervaringdeskundigen' zijn en die vraag niet zo maar even uit nieuwsgierigheid stellen!

Relatiedruk

Wat blijkt? Bijna elke relatie, of je gehuwd bent of samenwoont of wat dan ook, krijgt te lijden (echt met een lange ij) onder de komst van een baby. Dat is geen theorie of therapeutisch gezwam: het gebeurt in 70% of meer van de 'gezinnen'. Waarom? Omdat alle aandacht, energie en tijd van de moeder naar de baby gaat. De man/partner verdwijnt daardoor naar het (modern) genoemd: tweede scherm. Dat gaat heel geleidelijk vanaf dag 1 dat de baby er is. Met andere woorden: je gaat je partner verwaarlozen. En je partner/man/vriend/vriendin is dat niet blij mee... De bom kan zelfs barsten... Dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest van zo'n lieve, kleine baby in huis?  

Oorzaken en gevolgen voor de relatie

Kijk eens rond in je eigen familie, vriendenkringen, collega's: hoeveel mama's maken deze (ik noem het maar) fout? Luister eens met aandacht naar vele, vele moeders die het hebben over 'mijn kind' in plaats van 'ons kind'? Die uren kunnen vertellen over hun baby, hun baby die dit of dat kan, hun baby die ziek is geweest, kortom een en al enthousiast zijn maar die nooit de papa noemen in hun verhalen? Dat zegt voldoende! De meeste moeders vergeten de papa en dat is fout, helemaal fout!

Een recente studie heeft aangetoond dat elk koppel bij de geboorte van een baby een relatiedip doormaakt. Tweede conclusie van deze studie is nog veel dramatischer: het percentage relaties die stranden nog voordat de oudste baby 3 jaar wordt, is zo maar even 30 tot 35%, oftewel gemiddeld 1 op 3!

Oorzaak 1: geen communicatie;

Oorzaak 2: seksleven op een laag tot nihil pitje.

Is dit een gevolg van slaaptekort, drukte omwille van luiers, wassen, troosten, knuffelen en voedingen? Zonder meer maar het heeft niets te maken met papa en mama op zich, wel met de nieuwe driehoek die is ontstaan (uitgaande van de komst van de eerste baby). En dan gaan we het hier niet hebben over de mogelijkheid dat mama in eventueel een postnatale depressie zit.

Bekijk de situatie ook eens door de bril van je partner

Alhoewel je als kersverse mama je stinkende best doet voor die kleine ukkepuk: je partner is er ook nog. En die is niet blij met zijn tweede of derderangsrol! Bovendien loop je er waarschijnlijk niet altijd even verzorgd bij: babyspuug op je kleren, geen tijd om naar de kapper te gaan (met de nodige uitgroei), misschien zie je er niet meer zo sexy uit als je je zwangerschapskilo's nog niet kwijt bent, je bent humeurig door slaaptekort, je hebt geen tijd (meer) voor je hobby's, je zit te veel thuis omwille van de baby, je hebt geen zin of tijd om fatsoenlijk te koken, je hebt het gevoel dat je heel alleen voor de baby moet zorgen en wat doet hij, enz...

Dit terwijl je man/partner evenzeer zijn potje gaat voetballen, elke dag gaat werken en jou dus alleen laat met de zorgen van de baby en dus geen tijd 'zoals vroeger' meer met elkaar delen.

Conclusie

Een wijs gezegde dat alle tijden overleeft: bij de komst van elke baby schuift de 'echtgenoot' een plaatsje achteruit. Dat is wel degelijk zo! Maar het is wel helemaal fout! Eerst jullie relatie en dan pas de baby! Leer dat inzien. Praat met elkaar hier over. Wacht niet tot het beter wordt want dat wordt het niet. Als moeder ben je je niet bewust dan je je partner verwaarloost. Dan gaat het niet om het seksleven. Het gaat om samen genieten van de baby, een normaal seksleven en in balans omgaan met de gezinssituatie. Elke ouder zit in deze situatie maar 'het kind wordt niet bij naam genoemd' oftewel: wie durft de waarheid te vertellen dat de komst van een baby een ernstige opgave is? Sterker nog: het is een werkwoord: zorg voor je baby maar zorg minstens met evenveel liefde en warmte voor je partner/voor de papa. Maak van hem geen decorstuk want dan loopt het fout af. Aan alle moeders de keuze! Ik hoop dat jullie iets leren van dit artikel!