Banken spelen nog steeds met uw geld
Inleiding
In 1995 werd de financiële wereld wakker geschud door onverantwoorde speculaties van een medewerker van de Britse Barings Bank, de gevolgen hiervan vormden uiteindelijk het einde van deze bank. Er werd, zoals zo vaak in deze wereld, aangekondigd dat er drastische maatregelen zouden worden getroffen, zodat herhaling in de toekomst volstrekt onmogelijk zou worden. Met name op het gebied van het internationale toezicht zouden er extra instituten worden ingesteld, vergelijkbaar met in Nederland de Autoriteit Financiële Markten (AFM).
Wat hiervan is uitgekomen ziet u in een chronologisch overzicht van de hoofdrolspelers.
Hoe het begon in 1995
Nicholas (Nick) Leeson (Watford, 25 februari 1967) is een voormalig Brits effectenhandelaar Nick Leeson heeft na zijn afstuderen in de jaren 80 als administratief medewerker bij verschillende banken in Londen gewerkt. Uiteindelijk belandde hij bij de oudste en meest prestigieuze Britse zakenbank, de Barings Bank. Ook de Britse koningin was er klant. Al snel werd Leeson gepromoveerd tot leidinggevende van een nieuw project op de Singapore International Monetary Exchange (SIMEX). In samenwerking met collega's op de Japanse Osaka Securities Exchange arbitreerde hij tussen prijsverschillen in futures op de Nikkei 225 index, die verhandeld werden op de beide beurzen. Daarnaast voerde hij in opdracht van klanten transacties uit. Vanaf 1992 maakte Leeson tegen de regels in grote speculatieve transacties op de richting van de Nikkei index. Aanvankelijk leverde dit een aanzienlijke winst op voor zijn werkgever. Hij was goed voor tien procent van de inkomsten van de bank. Daarna pakten zijn transacties slechter uit en verstopte hij de verliezen op een geheime rekening 88888, een Chinees geluksnummer. Zelf beweert Leeson deze rekening te hebben geopend om een klein verlies van 20.000 pond van een ondergeschikte te verhullen.
Het vervolg in 2000
Jérôme Kerviel (Pont-l'Abbé, 11 januari 1977) is een Franse effectenhandelaar die ervan wordt verdacht met zijn ongeoorloofde speculaties op de futuremarkt zijn werkgever Société Générale begin 2008 met een verlies van 4,9 miljard euro opgezadeld te hebben. Volgens een andere marktpartij heeft Kerviel € 1,5 miljard verloren op zijn posities, en is de resterende € 3,4 miljard veroorzaakt door het afwikkelen van de posities door SocGen nadat de ongeoorloofde transacties waren ontdekt. Kerviel was sinds 2000 werkzaam voor deze op één na grootste Franse bank. Aanvankelijk werkte hij op een controle-afdeling van de bank (middle office). Uiteindelijk kreeg hij een functie op de meer prestigieuze handelsafdeling (front office). Hij kwam terecht op de Delta One-afdeling die zich bezighoudt met arbitrage in futures en exchange traded funds. Als handelaar bleek Kerviel geen ster: zijn salaris inclusief bonus kwam nooit uit boven de €100.000 uit per jaar, hetgeen voor effectenhandelaren relatief bescheiden te noemen is.
Driemaal is scheepsrecht in 2008
Michiel Visser, zijn naam is verbonden aan een schandaal in de Londense City. Vorige week werd de Nederlander bij verstek veroordeeld tot een boete van 2 miljoen pond. Dat was de hoogste boete die de rechters van het Upper Tribunal ooit aan een persoon uitdeelden. Het is dan ook niet niks, wat de verdwenen Nederlander op zijn kerfstok heeft staan. Als hedgefundmanager heeft hij beleggers moedwillig misleid en hij heeft de markt gemanipuleerd. Dat vond de Britse financiële toezichthouder vorig jaar al, maar toen was Visser nog wel in de buurt om beroep aan te tekenen. Visser was vanaf 2002 in de Londense City actief, waar hij ‘Mercurius Capital Management’ opzette, geregistreerd op de Kaaiman-eilanden. Met een klein team wist hij 35 miljoen euro vermogen te verzamelen, ook bestaande uit beleggingen van Nederlanders. Visser hád namelijk een goede naam. Voorheen deed hij hetzelfde werk als Asset manager bij ABN Amro. Zijn nieuwe project moest zijn beleggers 25 procent rendement opleveren. Maar niets van dat alles. In 2008 ging Mercurius Capital Management’ over de kop. Dat was aan Visser te wijten, vonden de rechters. Hij had op meerdere punten de regels overtreden. Zo nam hij roekeloze beslissingen, zoals obscure beleggingen. De koers van deze aandelen dreef hij zélf op door buiten zijn fonds om aandelen aan te schaffen. Daarnaast had hij in sommige aanschaffen een groter belang dan de maximaal toegestane dertig procent. Visser is niet de enige die beboet is. Een mededirecteur moet 100.000 euro ophoesten. Visser mag bovendien nooit meer een functie in de Londense City bekleden.
Samenvatting
Ondanks alle goede bedoelingen in 1995, om dit soort effectenmanipulaties te voorkomen, blijken er toch nog voldoende mazen in het net te zitten. Wat de effecten zijn voor de beleggers wordt zelden bekend gemaakt, maar de uitspraak ‘Bezint eer ge begint’ lijkt mij hier toch wel op zijn plaats. Helaas is het einde nog niet in zicht.
Bron
- Wikipedia
- Financial Times
Lees ook
Miljardenstrop 2011 door UBS handelaar