Tai Chi 5 dingen die je misschien niet weet over deze zachte maar krachtige discipline

Tai Chi heeft vele voordelen

Tai Chi ziet steeds meer media-aandacht. Niet alleen voor de algemene voordelen voor de gezondheid die het kan bieden. Het is meer specifiek voor het vermogen van de kunst om de balans te verbeteren en goed cognitief functioneren tot ver in ouderdom mogelijk te maken. Als gevolg daarvan bieden veel sportscholen en fitnessclubs over de hele wereld nu Tai Chi-lessen aan.

Hoewel deze toenemende erkenning en waardering welverdiend is, is het een zorg dat deze martial arts-discipline en zijn praktijk geen afgezwakte en vereenvoudigde gecommercialiseerde versie van zichzelf wordt in een poging om het mainstream te maken. 

Sinds de jaren zestig, toen een veréénvoudigde versie van Tai Chi werd gepropageerd door de Chinese regering, was regelmatige oefening in het plaatselijke park een vanzelfsprekendheid voor miljoenen mensen in China en vele andere Aziatische landen.

Voor die tijd werd Tai Chi door relatief weinig mensen beoefend. Het werd als beoefend als vechtsport en om de talloze voordelen van de geest, lichaam en gezondheid. Het werd gezien als een natuurlijk gevolg van het leren kapitaliseren en harmoniseren van de natuurlijke eigenschappen van het lichaam en geest.

In wezen is Tai Chi een fascinerende vechtsportdiscipline die training benadert vanuit een duurzame en intelligente invalshoek. In plaats van het leren van vechttechnieken, is de eerste aanloop om eenvoudig te leren hoe je lichaamscohesie te ontwikkelen.

Goed bewegen, je op je gemak voelen met je fysieke bestaan, ondergedompeld zijn in sensorische ervaring van beneden tot in de aarde en een vrijheid van geest en beweging. Deze bezitten zijn essentiële eigenschappen voor het leven. Dit zijn de basisvaardigheden die we willen ontwikkelen in Tai Chi en zijn een uitstekende basis voor groei.

Uiteindelijk betekent dit dat trainen veel meer fysiek en mentaal rigoureus is dan de meeste mensen zouden verwachten. Het creëren van een ontspannen, stabiel, gebalanceerd en verbonden lichaam vereist veel fysiek werk. Je moet vooral leren je hoofd te legen en te focussen om te slagen.

1. Het leert je hoe je je lichaam en geest als één geheel kunt gebruiken

Het belangrijkste doel van Tai Chi-training is om de éénwording van lichaam en geest te vergemakkelijken als een gebalanceerde, verbonden en samenhangende eenheid. Functioneel gecoördineerde bewegingstraining stelt de beoefenaar tegelijkertijd in staat om te ontdekken hoe hij met maximale efficiëntie kan bewegen terwijl hij een lichaam bouwt dat ongelooflijk stabiel, veerkrachtig en toch zo plooibaar als zijde is. Tai Chi lijkt aan de buitenkant 'zacht', maar bouwt na verloop van tijd een formidabel hydraulisch vermogen op zodat het lichaam wordt gevormd zoals ijzer dat in katoen is gewikkeld.

2. Het is een oude discipline, maar niet zo oud als je denkt

Vaak als mensen praten over de oorsprong van Tai Chi is het gehuld in mysterie. De eerste betrouwbare opnamen van Tai Chi zelf brengen ons echter terug naar Chen Village (Chenjiagou) diep in het hart van China. Dit was rond het begin van de 17e eeuw en noemen Chen Wangting de Ming-dynastie-generaal als oprichter.

Toen de Ming-dynastie ten einde was wilde Chen Wangting niet meer in het leger dienen en besloot hij met pensioen te gaan. Terug in zijn dorp leefde hij een éénvoudig leven en verdeelde hij zijn tijd tussen de landbouw en het ontwikkelen van wat Tai Chi zou worden. Een zeer ervaren krijgskunstenaar met viscerale ongewapende en gewapende gevechtservaring, hij was ook een geleerde, had veel gereisd en was goed thuis in de Taoïstische theorie.

Hij combineerde al zijn kennis en ervaring van vechten, taoïstische principes en Chinese medische theorieën slim om een nieuw soort bewegingssysteem te creëren dat goed was voor het lichaam, de geest en effectief voor vechten en als zelfverdediging. Zo bestaat Chen Family Tai Chi als de moederbron van alle moderne Tai Chi-stijlen. 

3. Wat zit er in een naam - Taijiquan of Tai Chi Chuan

Is het nu Tai Chi of Tai Chi Chuan? Beide zijn eigenlijk nogal een verouderde vertaling en het is juister om naar Tai Chi te verwijzen als Taijiquan, hoewel het een tijdje kan duren voordat dit in het westen aanslaat. Het woord Taiji probeert de nooit eindigende relatie tussen Yin en Yang weer te geven die aanwezig is in alle dingen en vooral zichtbaar is in de natuurlijke wereld. Quan betekent boksen of krijgskunst en daarom kan Taijiquan gezien worden als krijgskunst met de theorie van Yin en Yang als basis.

4. Het ziet er zacht en elegant uit, maar het is niet gemakkelijk

Er is een gezegde dat er tien jaar degelijke training nodig is om te begrijpen waar Tai Chi over gaat. Hoewel het waar is dat iedereen Tai Chi kan leren, is het naar mijn mening een moeilijke instapdiscussie voor mensen die al lange tijd niet hebben geoefend of fysieke beperkingen hebben. Een beter alternatief zou zijn om een goede Pilates-klas te vinden om het lichaam te herbouwen, proprioceptie en houdingsbewustzijn te verbeteren.

5. Van traagheid en zachtheid komen snelheid en kracht

Langzaam bewegen is een trainingsinstrument waarmee we bevriend kunnen raken met de zwaartekracht en de verbonden kracht, lichaamscoherentie en efficiënte lichaamsmechanica kunnen ontwikkelen. Het leren zachtjes bewegen met minimale spanning nemen geleidelijk de beperkingen in de zachte weefsels van het lichaam weg die de stroom van beweging, snelheid en krachtoutput belemmeren. Naast het bewegen met een slakkengang moet een Tai Chi-adept bliksemsnelle slagen kunnen vertonen die slaan als een voorhamer.

Tot slot Twee vormen van Tai Chi

In Chen Tai Chi of Chen Taijiquan hebben we twee vormen

  1. Yi Lu (eerste weg) 
  2. Er Lu (tweede weg).

Studenten leren Yi Lu als eerste en hier is het grootste deel van de beweging langzaam en stabiel. Zoals een lange kronkelende rivier, maar met slechts een enkele snelle bewegingen om dingen te mixen. Traditioneel leert de student Yi Lu en pas daarna Er Lu (ook bekend als Canon Fist) waar het grootste deel van de beweging snel en explosief is. We verwijzen echter altijd naar de langzamere eerste vorm als een methode om problemen op te lossen die zich in onze training voordoen. Uiteindelijk willen we integriteit, coherentie en kalmte, ongeacht de snelheid.