De grootste boom op aarde

De grootse boom op aarde

In de natuur zijn veel dingen, waar we ons als mensen enorm over kunnen verbazen. Een verbazingwekkend stukje natuur is de Sequoiadendron giganteum de mammoetboom. De naam giganteum. Doet deze gigantische reus wel de eer aan die deze boom verdiend. De vergelijking met de mammoet is, geen overdrijving te noemen. Eerder nog is het een bescheiden naam.

Een naaldboom van de cypressenfamilie, met een wat roodachtige schors en een zuilvormige groei. En een hoge kruin, op een zeer hoge stam.

Nog meer records in het plantenrijk

De oorsponkelijke groeiplaats

De oorspronkelijke plaats waar de bomen groeide was Californie, maar veel mensen hebben zich over deze reus verbaast, en de boom is ook in Europa ingevoerd. In Engeland staan exemplaren van meer dan 200 jaar oud. En in Belgie staat er een met een stamomtrek van 8,9 meter. En de grootste in nederland heeft een omtrek van 7,9 meter op 1.30 hoogte gemeten.

De grootste boom in zijn soort en alle andere soorten

De grootste boom die hiervan bestaat , staat in het National Park in californie. De hoogte bedraagt 83 meter met een omtrek van 31 meter. Deze speciale boom, heeft dan ook een naam gekregen die Generaal Sherman Tree luidt. En dan te bedenken dat wij hier onze inlandse Eik al groot vinden. Even ter vergelijking, de Nederlandse zomereik worden hier niet hoger dan nabij de 31 meter.

Om zo groot te worden als in Amerika, moeten deze bomen een paar duizend jaar oud worden. Van wat men denkt dat de oudste boom is, is een jaarringen onderzoek gedaan. Waarbij gebleken zou zijn, dat de boom 3200 jaar oud zou moeten zijn.

Verkeerd menselijk ingrijpen met goede bedoelingen

Deze boom en de bossen van deze bomen, werden als een bijzonder stukje natuur ervaren. Waarvan men van mening was, dat deze goed beschermd moest worden. Maar de bossen werden regelmatig bedreigd door bosbranden. Met dat het natuurbesef voor deze bomen er kwam en ook de mogelijkheid tot blussen. Begon met elke brand die er maar dreigde te blussen.

Totdat na jaren bleek, dat er totaal geen nieuwe bomen onder kwamen. Pas toen kwam men tot de ontdekking, dat de goedbedoelde blusacties niet zo'n goed idee waren. De bossen bleken juist af en toe last te moeten hebben van een bosbrand. De oude bomen overleven de brand. En de kruinen blijken boven de brand uit te steken. Maar juist die branden zorgde ervoor, dat de zaden konden ontkiemen. Alleen brand kon de harde barsten in het geschikte kiemstadium krijgen. Een ander gevolg van het steeds blussen van de branden was, dat toen er een onblusbare brand kwam, nu de oudere bomen wel helemaal verbranden, doordat de top niet meer hoog genoeg was. De branden zorgde er altijd voor dat de onderbeplanting elke keer wegbrandde en de toppen bleven. Maar na zoveel jaren blussen, was er een zeer brandbare tussenlaag gegroeid. Die het vuur te hoog deed oplaaien.

En eigenlijk zo logisch, want hoe zouden bomen meer dan duizend jaar oud kunnen worden, als ze niet alles zouden overleven, dus ook het vuur.

Lastig maar waar

We kunnen wel denken de natuur te kunnen sturen. Maar als het er echt op aan komt, stuurt de natuur nog altijd ons. En als dat we daar maar tegen in blijven gaan, dan valt er helemaal niets meer te sturen.

Nog meer records in het plantenrijk