Tinnitus versus Hyperacusis

Therapie audioloog, behandeling neuroloog

Tinnitus en hyperacusis zijn twee symptomen van gehoorstoornissen, soms worden ze samen waargenomen. Bij tinnitus horen patiënten een rinkelend of zoemend geluid zonder een geluidsstimulus. Hyperacusis is een verhoogde gevoeligheid voor geluid. Eén of beide oren kunnen hierbij betrokken zijn, en de meest voorkomende oorzaak van beide aandoeningen is routinematige blootstelling aan zeer hoge geluidsvolumes. Heel vaak ervaren door werknemers in de industrie en in de bouw, evenals enkele muzikanten. Behandelingsopties variëren afhankelijk van de oorzaak, en kunnen therapie met een audioloog en behandeling door een neuroloog omvatten.

Tinnitus versus Hyperacusis

Bij tinnitus ervaren patiënten het gevoel van geluid in hun oren, hoewel er geen geluid wordt geproduceerd. Meestal manifesteert dit zich in de vorm van een rinkelend geluid dat kan variëren in intensiteit. Mensen met hyperacusis ervaren zelfs kleine geluiden als erg luid. Het is alsof iemand alle volumeknoppen in de natuurlijke omgeving heeft ingeschakeld. Beide problemen zijn symptomen van gehoorverlies, in plaats van dat het om standalone omstandigheden gaat.

Schade aan het oor kan tinnitus en hyperacusis veroorzaken

Schade aan het oor kan oorsuizen en hyperacusis veroorzaken. Het kan ook worden geassocieerd met neurologische problemen zoals hersenbeschadiging veroorzaakt door ongelukken en degeneratieve ziekten. Meestal zijn tinnitus en hyperacusis geassocieerd met door lawaai veroorzaakt gehoorverlies. Mensen ontwikkelen gehoorschade als gevolg van lawaai en worden daardoor blootgesteld aan zeer hard geluid zonder voldoende gehoorbescherming te dragen.

Vestibulaire stoornissen

Hyperacusis kan ook gepaard gaan met evenwichtsstoornissen, ook wel bekend als vestibulaire stoornissen. Naast het feit dat ze worden gebruikt voor het gehoor, zijn er delicate structuren in het oor betrokken bij het evenwichtsgevoel. Als ze beschadigd zijn kan een patiënt problemen hebben bij het balanceren en kan misselijkheid, braken en andere problemen ondervinden. Het lichaam heeft moeite zich te oriënteren zonder een functionerend vestibulair systeem.

Neurologen en audiologen

Patiënten met tinnitus en hyperacusis kunnen worden onderzocht door neurologen en audiologen. Een gedetailleerd patiëntinterview zal worden uitgevoerd om informatie te verzamelen over de medische geschiedenis van de patiënt. De ingewonnen informatie zal worden gecombineerd met testresultaten om te bepalen waarom de patiënt gehoorverlies ervaart. Behandelingen kunnen oorbeschermers en therapie omvatten om verdere schade te voorkomen.

Maatregelen om gehoorverlies te voorkomen

Een groter bewustzijn van aandoeningen zoals tinnitus en hyperacusis heeft geleid tot een aantal maatregelen om gehoorverlies te voorkomen wanneer mogelijk. Deze omvatten het verplicht stellen van gehoorbescherming in omgevingen waar hard geluid aanwezig is en het ontwikkelen van effectievere en comfortabelere gehoorbescherming. Muzikanten in het bijzonder zijn sterk betrokken geweest bij het bevorderen van het gehoor.

Wat veroorzaakt dit

Sommigen ontwikkelen eerst hyperacusis in één oor, maar in de meeste gevallen worden beide oren uiteindelijk aangetast. Hyperacusis kan langzaam of plotseling opkomen. Sommige patiënten zeggen dat ze in de loop van de tijd overgevoelig zijn geworden voor geluid. Anderen kunnen plotseling last krijgen van hyperacusis door een rockconcert bij te wonen, een pistool af te vuren, een airbag in de auto te gebruiken, vuurwerk of een extreem hard geluid.

Andere oorzaken

Andere oorzaken kunnen zijn: jobgerelateerde blootstelling aan lawaai, medicijnen, de ziekte van Lyme, Meniere's, Temporomandibulair Gezamenlijk Syndroom (TMJ), hoofdletsel, Superior Canal Dehiscence Syndrome (SCDS), postoperatieve chirurgie, autisme of Downsyndroom. Het verschijnen van hyperacusis bij sommige van deze aandoeningen kan aanwijzingen opleveren voor de oorzaak van hyperacusis. Soms verdwijnt het zodra de patiënt geneest van de operatie. Meniere of TMJ is verholpen.

Beschermende mechanismen

De beschermende mechanismen die een normaal oor gebruikt om de schadelijke effecten van hard geluid te minimaliseren zijn niet beschermend genoeg. Daardoor lijkt lawaai veel te luid, zelfs met gehoorbescherming. Er is enige speculatie dat het efferente deel van de gehoorzenuw is aangetast. Efferent betekent vezels die afkomstig zijn uit de hersenen die dienen om inkomende geluiden te reguleren. Deze theorie over hyperacusis suggereert dat de efferente vezels van de gehoorzenuw selectief worden beschadigd, terwijl de haarcellen die ons in staat stellen zuivere tonen te horen in een audiometrische evaluatie intact blijven. Sommigen hebben gezegd dat het een directe storing van de gezichtszenuw betreft, als gevolg hiervan kan de stapedius-spier het geluid niet dempen.

Geen meetbare auditieve beperking

Omdat naar schatting 10% van alle tinnituspatiënten geen meetbare auditieve beperking heeft, is het geen verrassing dat andere oorpathologieën waaronder hyperacusis kunnen optreden in afwezigheid van gehoorverlies. Anderen vinden dat hyperacusis puur een centraal verwerkingsprobleem is, beperkt tot hoe de hersenen geluid waarnemen. Hyperacusis is niet ongewoon. Er is gezegd dat 5 miljoen patiënten tinnitus hebben en 40% van die patiënten heeft een gehoorgevoeligheid of hyperacusis. Geneesmiddelenmaatschappijen in onze wereld van vandaag zijn vooral geïnteresseerd in het vinden van medicijnen die grote groepen mensen helpen. Dit is erg winstgevend voor hen. Vanuit dat standpunt alleen al wordt er onderzoek gedaan om tinnitus op te lossen. Sommige dominante stemmen in de wereld van tinnitus hebben gezegd dat tinnitus en hyperacusis twee kanten van dezelfde medaille zijn. Als er voor één genezing wordt gevonden, is het waarschijnlijk dat er genezing zal worden gevonden voor de ander. In de tussentijd is hyperacusis een mysterie, maar er zijn aanwijzingen die heel bemoedigend en hoopvol zijn.

Tot slot Categorieën van Hyperacusis

  • Categorie 1: Patiënten worden aanzienlijk beïnvloed door tinnitus, maar hebben geen hyperacusis of subjectief gehoorverlies.
  • Categorie 2: Patiënten worden beïnvloed door tinnitus en hebben aanzienlijk gehoorverlies, maar geen hyperacusis.
  • Categorie 3: Patiënten hebben hyperacusis, maar geen langdurig oorongemak of exacerbatie van tinnitus bij blootstelling aan lawaai. Verergering van oorongemakken en / of tinnitus is meestal kort en stelt zichzelf, indien aanwezig, de volgende ochtend opnieuw in. Gehoorverlies, indien aanwezig, is niet relevant omdat hyperacusis eerst moet worden aangepakt. Amplificatie kan overwogen worden nadat het hyperacusis-probleem is opgelost.
  • Categorie 4: Patiënten hebben tinnitus en hyperacusis, maar hebben langdurige (dag of weken) verslechtering van oorongemakken en / of exacerbatie van tinnitus na blootstelling aan lawaai. Deze categorie moet zeer voorzichtig worden behandeld en vereist een zorgvuldige monitoring.